Biological determinants of depression following bereavement

تغییرات قابل توجهی در میان افراد در پاسخ به ضرر و زیان وجود دارد. در حالیکه اکثر افراد به خوبی در معرض آسیب پذیری قرار می گیرند، برخی از پاسخ های غلط و یا پاتولوژیک را به وجود می آورند و ممکن است معیارهای یک قسمت افسردگی را مطرح کنند. بسیاری از مطالعات به بررسی تأثیر عوامل روان شناختی بر نتیجه ی مرگ پرداخته اند، اما عوامل بیولوژیکی توجه زیادی را به خود جلب نکرده اند و از این رو تمرکز این مقاله است. عوامل بیولوژیکی که تا به امروز مورد توجه قرار گرفته اند در نتیجه نتایج بدست آمده شامل پلی مورفیسم ژنتیکی، عوامل نوروندوکرین و نشانگرهای ایمونولوژیک / التهابی است. علاوه بر این، مطالعات حیوانی تغییرات انتقال دهنده های مغزی را تغییر داده و همچنین تغییرات در سطح پلاسمایی فاکتورهای رشد نوروپاتی تحت تاثیر از دست دادن همتایان نشان داده است. مطالعات اخیر نیز پایه بیولوژیکی مقاومت استرس را مورد بررسی قرار داده اند و چند مورفیسم ژنتیکی و بیومارکرهای بالقوه را به عنوان عوامل محافظتی در مواجهه با ناسازگاری به دست آورده اند. مطالعات طولی که شامل جمع آوری داده ها قبل و بعد از آن، از دست رفتن وزن است و هر دو از اقدامات بیولوژیک و روانشناختی برای ایجاد پروفایل برای پیش بینی پاسخ به ضرر و مداخله شخصی استفاده می شود.