Dynamic representations of visual space for perception and action

تقسیم کار در پردازش تصویر بین دو مسیر کاتالیست نسبتا جداگانه آناتومیک، جریان شکمی و پشتی، در دهه های گذشته مورد بحث جدی قرار گرفته است. یکی از مدل های تاثیرگذار، مدل چگونگی و چگونگی مسیر است که نشان می دهد جدایی در کنار درک واژینال نسبت به عملکرد پشتی است، اگرچه میزان جدایی عملکرد بین دو جریان بحث انگیز است. نتیجه این مدل اینست که ادراک و حرکات هدایت شده با حافظه بسیار حساس به توهم های متضاد بصری هستند، در حالی که جنبش های بصری راهنمایی عمدتا به آنها مصون هستند. در اینجا، ما داده های رفتاری و تصویربرداری اخیر ما را در پارادایم های یکپارچه و دوبار ساکااد خلاصه می کنیم که این پیشنهاد را بررسی می کنند، با تمرکز بر نقش زمان در پردازش و به روز رسانی مجدد موتور. ما نتایجی را نشان می دهیم که نشان می دهد زمان ارائه توهم همگی دامنه و دامنه ساکاده و قضاوت های ادراکی را به طور مشابه تحت تاثیر قرار می دهد. ما همچنین در مورد یافته های رفتاری که نشان می دهد که به روز رسانی مجدد موتور تحت تاثیر قرار می گیرد، بحث می شود. داده های تصویر برداری عصبی مصنوعی نشان می دهد که عصبی بودن این یافته ها در ناحیه های پشتی پشتی است. با هم بر هم خوردن این نتایج، نمایانگر یک نمایش پویا و منظم بصری است که هر دو ادراک و عمل را هدایت می کند یا - حداقل - که تخصص ویژه مطلوب دو جریان پردازش بصری وجود ندارد.