Do we have distinct systems for immediate and delayed actions? A selective review on the role of visual memory in action

مدل ادراک-عمل با پیش فرض های مسیر بصری متمایز برای ادراک و کنترل حرکتی بسیار تاثیر گذار است اما همچنین متضاد است. این اختلافات عمدتا بر شواهدی از مطالعات بر روی تصورات ادراکی متمرکز شده است و این زمینه علمی چندین بار در سالهای اخیر بررسی شده است. در مقابل، یکی دیگر از جنبه های مدل، یعنی نقش حافظه بصری در کنترل عمل، توجه کمتری دریافت کرد. با توجه به حافظه بصری، مدل ادراک-عمل، پیشنهاد می کند که تنها جریان ادراک یا شعاع می تواند نمایشی پایدار از دنیای بصری را حفظ کند در حالی که سیستم سیستم عصبی یا جریان برگشتی به اطلاعات بصری موجود در دسترس متکی است. در نتیجه، اطلاعات بصری از سیستم پشتی نمیتوانند اقداماتی را انجام دهند که براساس اطلاعات بصری حفظ شده است. ما این ویژگی از مدل ادراک-عمل را تشخیص می دهیم: فرضیه آمنیای عقب. حداقل دو دلیل برای این دلیل وجود دارد که این فرضیه ارتباط خاصی دارد. اولا، معیار مشخصی را برای تشخیص بین عملکردهای جریان شکمی و پشتی فراهم می کند. ثانیا، این فرضیه منجر به کشفیات غیر منتظره ای شد که شواهد قانع کننده ای را به نفع مدل ارائه می داد. در این بررسی، ما از تمام زمینه های تجربی مربوطه، از تجربیات فیزیولوژیکی و مطالعات نوروپسیکولوژیک تا تجربیات رفتاری در افراد مبتلا به عصب نوپا بازنگری خواهیم کرد. بر اساس این بررسی، ما نتیجه می گیریم که فرضیه آمنیای عقب مانده ای است که به نظر ما دیگر قابل اعتماد نیست.