Vocabulary relearning in semantic dementia: Positive and negative consequences of increasing variability in the learning experience

درمان آنومی معمولا به منظور بهبود توانایی ارتباط با بیماران از طریق تمرین هدفمند در نامگذاری مجموعه ای از موارد خاص است. استفاده از واژگان آموزش دیده (یا بازخورده) باید از تنظیمات درمانی به موقعیت های جدید تعمیم داده شود. ما بازخوانی را در سه بیمار مبتلا به زوال معنوی مورد بررسی قرار دادیم، که با تعارض ضعیف واژگان بازیابی شده ارتباط دارد. ما دو دستکاری را انجام دادیم که برای بهبود تعمیم واژه های باز شده به وسیله معرفی تغییرات بیشتر در تجربه یادگیری، مورد آزمایش قرار گرفت. در اولین مطالعه، ما متوجه شدیم که موارد آموزش یافته با موفقیت بیشتر در زمان های مختلف در طول یادگیری، در آنها ذخیره می شد. در مطالعه دوم، ما دریافتیم که آیتم های آموزشی با استفاده از طیف وسیعی از نمونه های تصویری مختلف، توانایی بیماران را در تعمیم واژه ها به نمونه های جدید از همان شیوه بهبود بخشید. با این حال، در یک بیمار، این هزینه به دلیل بیش از حد تعمیم نامناسب بود، که در آن واژه های آموزش دیده به اشتباه به نام اشیاء معناشناختی یا بصری مشابه می شد. ما پیشنهاد می کنیم که تجارب یادگیری متغیر بیشتر به بیماران سود ببرند؛ زیرا آنها مسئولیت یادگیری را از سیستم یادگیری انعطاف پذیر هیپوکامپ و سیستم معنایی تغییر می دهند. موفقیت این رویکرد به انتقاد از یکپارچگی بازنمودهای معنایی موارد آموزش دیده بستگی دارد. بیماران با اختلالات نامگذاری در زمینه کمبود درک صحیح، به احتمال زیاد از این رویکرد سود می برند، در حالی که اجتناب از عواقب منفی بیش از حد تعمیم.