Disability as deprivation of capabilities: Estimation using a large-scale survey in Morocco and Tunisia and an instrumental variable approach

رویکرد قابلیت پیشگامان آمارتیا سن و مارتا نوسفوم، پارادایم جدیدی را برای بررسی ناتوانی، فقر و ارتباطات پیچیده آنها ارائه می دهد. معلولیت از این رو به عنوان یک وضعیتی تعریف شده است که فرد مبتلا به اختلال با انواع مختلف محدودیت ها در عملکرد و توانایی مواجه می شود. علاوه بر این، فقر صرفا فقدان درآمد نیست بلکه فقدان توانایی برای دستیابی به عملکرد اساسی است؛ معلولیت در نتیجه فقر توانایی افراد دارای اختلال است. این فقدان فرصت ها در زمینه و آژانس خاص است که باعث می شود افراد دارای معلولیت فقیرتر از سایر گروه های اجتماعی باشند. در نتیجه، فقر افراد معلول شامل فرآیندهای پیچیده از محرومیت اجتماعی و از دست دادن قدرت است. علیرغم شواهد رو به رشدی که افراد دارای معلولیت با سطوح بالاتری از فقر مواجه هستند، ادبیات کشورهای کم و متوسط ​​که تجزیه و تحلیل ارتباط بین معلولیت و فقر را بررسی می کنند، همچنان محدود است. با توجه به داده های حاصل از بررسی بزرگ مورد بررسی موردی که بین 24 دسامبر 2013 و 16 فوریه 2014 در تونس و بین 4 نوامبر 2013 و 12 ژوئن 2014 در مراکش انجام شد، ما بررسی تاثیر اختلال در قابلیت های اساسی مختلف، سلامت کیفیت زندگی مرتبط با آن و فقر چندملیتی - شاخص های سلامت فقیر در مراکش و تونس. برای نشان دادن یک رابطه علی بین نقص و محرومیت از قابلیت ها، از تحلیل رگرسیون متغیرهای ابزار استفاده شد. در هر دو کشور، دسترسی کمتر به مشاغل برای افراد مبتلا به اختلال پیدا کردیم. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نیز برای این گروه نیز پایین آمده است و همچنین با خطر بیشتری از فقر چندمرحلهای مواجه است. تأثیر مستقیم مستقیم اختلال در دسترسی به مدرسه و دستیابی به سواد در هر دو کشور و دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی در تونس وجود نداشت، در حالی که اختلال در آن، دسترسی به امکانات بهداشتی در مراکش و هزینه های جیب را کاهش داد. این نتایج نشان می دهد که سیاست های عمومی در مراکش و تونس باید فرصت های اضافی و هدفمند برای افراد معلول را از طریق ترتیبات نوآورانه اجتماعی برای بهبود سلامت ایجاد کند.