Education, individual time preferences, and asymptomatic disease detection

شرایط بدون علامت مانند فشارخون بالا به طور کلی سخت تشخیص داده می شود، در معرض معاینات پزشکی معمول نیست. این به ویژه در کشورهای در حال توسعه مشکل است، زیرا اکثر شهروندان با توجه به منابع اقتصادی محدود در معاینه معمول قرار نمی گیرند. ما نقش آموزش و ترجیحات زمان فردی را در تشخیص بیماری های بدون علامت و مدیریت بررسی می کنیم. با استفاده از مدل انتخاب گزینشی بر روی نمونه ای از بزرگسالان اندونزی 4209 مبتلا به پرفشاری خون که بین نوامبر 2007 تا آوریل 2008 مورد بررسی قرار گرفت، ما دریافتیم که هر دو ترجیحات آموزش و تربیت فردی نقش مهمی ایفا می کنند. با این حال، اثرات برای افرادی که در سلامت خوب هستند متفاوت است نسبت به افرادی که در سلامت بد هستند. به نظر می رسد آموزش برای تشخیص بیماری مهم نیست، وقتی پاسخ دهندگان در سلامت عمومی خوب عمل می کنند و اثرات آن بر مدیریت بیماری به میزان زیادی در بین این گروه ها متفاوت است. با توجه به تشخیص بیماری، پاسخ دهندگان تحصیلکرده احتمال بیشتری دارند که تشخیص داده شوند، اما تنها در شرایط عمومی سلامت عمومی قرار دارند. از طرف دیگر، ترجیحات زمان برای پاسخ دهندگان در سلامت عمومی خوب است، اما برای کسانی که در سلامت بد هستند، تاثیری ندارد. بیشتر متقاضیان بی صرع که در سلامت هستند احتمال بالاتری دارند که کمتر مورد تشخیص قرار می گیرند، زیرا بیشتر احتمال دارد که فیزیکی معمول را ترک کنند. یافته ها به دو کانال متمایز که از طریق آن آموزش و پرورش می تواند بر سلامت تاثیر بگذارد اشاره می کند و پیشنهاد می کند که انواع مختلف سیاست ها باید به منظور دستیابی به کل جمعیت به اجرا درآید. برنامه های سنتی که آموزش و پرورش را بهبود می بخشد و وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد در کشورهای در حال توسعه را مفید می دانند، اما به کل مسئله پاسخ نمی دهند. علاوه بر اثرات مثبت و معمولتری که در این زمینه وجود دارد، آموزش نیز می تواند منفی بر سلامت بیماران بدون علامت تأثیر بگذارد، زیرا این نشان دهنده هزینه فرصت بیشتری برای شرکت در نمایش های سلامت پیشگیرانه است.