Developmental logics: Brain science, child welfare, and the ethics of engagement in Japan

این مقاله به بررسی پیامدهای ناخواسته ای از راه هایی که دانشمندان و فعالان علم توسعه کودک را به نقد نظام رفاه کودکان ژاپن می رسانند. از زمان جنگ جهانی دوم، ژاپن وابسته به یک سیستم از موسسات رفاه کودکان (خانه های کودک و خانه های کودکان) برای مراقبت از بخش های دولتی است. مخالفین مراقبت های نهادی به جای مراقبت و تطبیق مراقبت های خانوادگی طرفداری می کنند و تحقیقات بین المللی راجع به آسیب های توسعه نهادهای جدید نوزادان و کودکان در طی دوره بحرانی می خوانند؟ از چند سال اول. یک دوره انتقادی؟ به عنوان زمان در نظر گرفته می شود که در آن مراقبت از یک کودک به شکل توسعه عصبی شکل می گیرد و بعد ظرفیت ایجاد روابط بین فردی. به نظر می رسد که این گفتمان ها برای اصلاح نظام مطبوعاتی مستحکم، اثبات شده بر روی دانش به ظاهر عینی در مورد توسعه کودک. با این حال، شواهد علمی آسیب اغلب همراه با استدلال هایی که سیستم رفاه در فرهنگ ژاپنی ریشه دارد، نشان می دهد که دوام و مقاومت در برابر تغییر است. علاوه بر این، تلاش های اصلاحی که استفاده از دانش جهانی کودک را به عنوان "اثبات" از نیاز به تغییر، مستعد لغزش به زبان قطعی است که تجربیات افرادی را که در سیستم رشد کرده اند، پدید می آورد. این مقاله به بررسی دلایل اینکه مدل های قطعی رشد کودک، به جای مدل های باز و بسته تر از نئوپلاستی، رعایت نشانه های فعال است. این یک مفهوم، اخلاقی تعامل، یک پیشنهاد را پیشنهاد می دهد؟ برای حمایت از مقیاس های متعدد و حوزه هایی که از طریق آن روابط بین فردی در طول زمان تجربه و تجسم می شود، حمایت می شود. در نهایت، این امکان را برای جنبش اصلاحات رفاهی کودکان فراهم می کند که به طور جدی نیازمند روابط مراقبت و تحول در زندگی است، فراتر از سال های اول، یک ؟؟ که منطق قطعی از تاخیر و یا خسارت دائمی ندارند.