Moral discourses and pharmaceuticalised governance in households

این مقاله درک ما از شیوه های روزمره دارو سازی را از طریق بررسی نگرانی های اخلاقی در مورد اقدامات دارویی در خانواده گسترش می دهد. نگرانی های اخلاقی مسئولیت و نظم و انضباط در ارتباط با مصرف دارویی مشخص شده است، مانند اقدامات غیر فعال یا غیر فعال، و پیروی از حساب های ارتدوکس یا غیرقانونی. این مقاله بیشتر ابعاد ارزیابی اخلاقی داروها را تعریف می کند. در سال های 2010 و 2011 داده ها از 55 خانوار در سراسر نیوزیلند جمع آوری شد و روش های جمع آوری داده ها، مانند مصاحبه های عکس و خاطرات، به شرکت کنندگان اجازه داد تا داستان های بازتابی از معنای اخلاقی داروها را توسعه و بیان کنند. چهار رپرتیور شناسایی شده است: یک مجتمع جامعه مجزا که داروسازی جامعه را در حالت غیر طبیعی تحریک می کند؛ یک رژیم خودکامه ناپذیر که در آن داروها نشان دهنده شکست اخلاقی فرد است؛ یک رژیم دارویی نامناسب که در آن داروها تهدیدی برای تعادل جسمی یا ذهنی خود هستند؛ داروهای مجدد دستور العمل که در آن داروها نشان دهنده بازسازی عملکرد است. این تحقیق نشان داد که دوگانگی های ارتدوکس / غیرقابل انکار و انطباق / مقاومت به اندازه کافی نشان نمی دهد که چگونه داروها در عمل روزمره مورد استفاده و درک قرار می گیرند. نگرشها با توجه به اینکه چرا داروها مصرف می شوند، چه کسانی مصرف می کنند، تاثیرات آنها بر روابط اجتماعی و دیدگاه های مختلف در مورد تولید اجتماعی یا طبیعی بیماری، قدرت صنعت داروسازی و نقش کارشناسان سلامت، تغییر می کند. داروسازی به هویت ما وابسته است، آنچه ما می خواهیم خودمان را نشان دهیم، و چه نوع جهان ما خودمان را در آن زندگی می کنیم. درک و ترغیب فرمانداران داروها با اشکال حکومت دارویی، که در آن رفتار از طرزالعمل های دارویی اداره می شود و جایی که خود مسئولیت به دنبال تجویز عوامل دیگر است. داروها نمادهای اشکال حکومت با مجموعه های مختلف از نقش ها و مسئولیت ها را نشان می دهند.