Urban liveability: Emerging lessons from Australia for exploring the potential for indicators to measure the social determinants of health

طولانی مدت شناخته شده است که شکل شهری بر پیامدهای سلامت و عوامل تعیین کننده آن تأثیر می گذارد. در حال رشد علاقه به ایجاد شاخص های قابل استفاده برای اندازه گیری پیشرفت در دستیابی به طیف وسیعی از نتایج سیاست، از جمله بهبود سلامت و سلامتی و کاهش نابرابری ها است. این بررسی با هدف: 1) مفاهیم زندگی "شهری" و تعیین کننده های اجتماعی سلامت را در کنار هم قرار داده است. 2) سنتز شاخص های مختلف زندگی، توسعه یافته تا به امروز؛ و 3) کیفیت آنها را با استفاده از یک لنز سلامت و سلامت ارزیابی کنید. بین سال های 2011 تا 2013، تیم تحقیقاتی 114 پرونده علمی و سیاستی بین المللی، و همچنین گزارش های مربوط به زندگی شهری را مورد بررسی قرار داد. به طور کلی، 233 شاخص یافت شد. از این 61 شاخص به عنوان امیدوار کننده محسوب می شود، 57 شاخص نیاز به توسعه بیشتر و 115 شاخص برای اهداف ما مفید نبود. 11 حوزه زندگی درمانی مشخص شد که به احتمال زیاد در سلامت و رفاه از طریق تعیین کننده های اجتماعی سلامت کمک می کند. اینها عبارتند از: جرم و ایمنی؛ تحصیلات؛ اشتغال و درآمد؛ بهداشت و خدمات اجتماعی؛ مسکن؛ اوقات فراغت و فرهنگ؛ غذای محلی و سایر کالاها؛ محیط طبیعی؛ فضای باز عمومی حمل و نقل؛ و انسجام اجتماعی و دموکراسی محلی. بسیاری از شاخص ها از منابع استرالیایی آمده است؛ با این وجود اکثریت از منظر جهانی شمال باقی می ماند. اگرچه بسیاری از شاخص ها شناسایی شده بود، در این زمینه ها ناهماهنگی وجود دارد. تعداد کمی از آنها برای ارزیابی ارتباط آنها با نتایج سلامتی و سلامت اعتبار یافته اند و اطلاعات کمی برای نحوه استفاده از آنها برای هدایت سیاست و عمل شهری ارائه شده است. یک فرصت قابل ملاحظه ای برای توسعه بیشتر این اقدامات برای ایجاد یک سری شاخص های سازگاری قوی و مبتنی بر شواهد وجود دارد که می تواند با داده های سلامت و سلامت موجود ارتباط داشته باشد تا سیاست های برنامه ریزی شهری در استرالیا و فراتر از آن را بهتر بشناسند.