Multifractals of central place systems: Models, dimension spectrums, and empirical analysis

سیستم های مکان مرکزی نشان داده اند که دارای خویشتن خواری در دیدگاه های نظری و تجربی هستند. یک مدل مکان مرکزی را می توان به عنوان یک تک فاکتال با یک فرایند پویش پوشیده شده به کار برد. با این حال، یک سیستم واقعی از شهرک های انسانی یک شبکه پیچیده با فرآیندهای چند پوسته پوسته شدن است. مدل های فرکتال ساده مرکزی برای تفسیر الگوهای فضایی و فرایندهای تکامل سیستم های شهری کافی نیست. لازم است مدلهای فراکتال چندبعدی مکانهای شهری را بسازیم. براساس پیش بینی های پرکردن فضای متناوب و احتمال نابرابری رشد شهری، دو مدل متداول چندفکتال از مکان های مرکزی در این مقاله ارائه شده است. یک مدل برای انعکاس فرایند غلظت فضایی (همگرایی) مطرح شده و بعد همبستگی کلی از 0.7306 تا 1.3181 متغیر است؛ مدل دیگر برای توصیف فرآیند تجزیه فضایی (واگرایی) ارائه شده است، ابعاد همبستگی عمومی آن از 1.6523 به 1.7118 متغیر است. تجزیه و تحلیل تجربی توسط شهرستانها و شهرهای دشت مرکزی، چین ساخته شده است، و تقریبی بین سیستم واقعی از مکان های شهری و مدل های نظری گرفته شده است. یافته ها این است که سیستم های شهری به صورت چند فکتکال می شوند و می توانند با فراکتال های چند پوسته ای مدل سازی شوند. این یک تلاش اولیه برای توسعه نظریه مکان های مرکزی فراکتال است و نتایج برای درک شباهت ها و تفاوت های بین فرایند دینامیکی غلظت فضایی و عدم تقارن فضایی مفید است.