Modal choice and optimal congestion

ما انتخاب حالت های حمل و نقل در یک شهر را بررسی می کنیم که مسافران دارای ترجیحات ناهمگونی برای یک ماشین هستند. همانطور که در مدل های استاندارد خارجی، نتیجه بازار هرگز رفاه کل را به حداکثر برساند. ما نشان می دهیم که در مواجهه با تعادل های چندگانه هماهنگی می تواند این نتیجه را بدتر کند. ما در مورد دو ابزار سیاستی صحبت می کنیم: مالیات و جداسازی ترافیک (به عنوان مثال خطوط منحصر به فرد برای حمل و نقل عمومی). تنظیم سیاست مطلوب شرط لازم، اما کافی برای به حداکثر رساندن رفاه عمومی است. حتی با یک برنامه ریز اجتماعی که حداکثر رفاه کل را به حداکثر برساند، یک شهر ممکن است در موقعیتی قرار بگیرد که حمل و نقل عمومی ناکارآمد باشد و سطح حمل و نقل بالا باشد.