Partly risky, partly solid - Performance study of public innovation loans

در این مقاله، من تلاش می کنم توانایی یک برنامه وام عمومی دولتی نروژی را برای شناسایی شرکت های نوآور که قربانی نواقص بازار هستند، اندازه گیریم. من سه گروه کنترل مکمل اعمال می کنم که همه آنها مشترک هستند که به ویژگی های غیر قابل انعطاف خاص شرکت کنندگان برنامه می پردازند. شرکت کنندگان برنامه در مقایسه با شرکت هایی که برنامه را رد کرده اند، بهتر عمل می کنند. در مقایسه با شرکت هایی که از تامین مالی اعتباری خصوصی استفاده می کنند، متوجه نمی شوم که شرکت کنندگان برنامه در کالیپ های بالایی توزیع عملکرد، با وجود نرخ بقا پایین تر، بهتر عمل می کنند. نتیجه نهایی نشان می دهد که برنامه به نظر نمی رسد در شناسایی یک گروه هدف از شرکت ها با پتانسیل بالقوه رشد بالایی داشته باشد. شرکت هایی که دارای وام های نوآوری هستند، توسط شرکت های سهامی سرمایه گذاری با توجه به رشد فروش فراتر نمی روند. شرکت های نمونه کارهای سرمایه گذاری، با این حال، دارای نرخ بقا بالاتر و همچنین رشد قوی در اشتغال و دارایی ها هستند. نتیجه دوم احتمالا نشان می دهد که شرکت های پرتفوی سرمایه گذاری احتمالا در بلندمدت موفق خواهند بود. نتایج کلی نشان می دهد که صلاحیت انتخاب بوروکرات هایی که برنامه را اداره می کنند، با سطح بانک های خصوصی و احتمالا از صندوق های سرمایه گذاری هم سطح است. با این حال، به منظور این که برنامه به همان میزان بهبود رفاه به عنوان اعتبار کسب و کار منظم ارائه شده توسط بازار خصوصی ارائه دهد، من متوجه می شویم که اثرات اضافی مثبت از برنامه باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا جبران عنصر مستقیم یارانه عمومی، از جمله بازگشت ریسک بر عدالت و هزینه های اجتماعی بودجه عمومی.