Contractual governance and the choice of dispute-resolution mechanisms: Evidence on technology licensing

در محیط های پر سرعت و دانش فشرده، مشارکت های صدور مجوز می تواند قدرت قوی برای گسترش بازار باشد. با این وجود تحقیقات در زمینه مدیریت مجوز های فناوری گرا ریسک اختلافات خوردگی ناشی از منافع متضاد یا سوء تفاهم بین شرکای صدور مجوز را ذکر کرده اند. انتخابی که در مورد مکانیسم برای حل اختلافات بالقوه پیش بینی شده است، اهمیت زیادی در اجرای مبادلات مجوز دارد. اگر چه ادبیات حقوقی به طور گسترده ای در مورد مزایای داوری به سمت دادرسی مورد تاکید قرار گرفته است، سفارش عمومی به عنوان یک دیوانه باقی مانده است گزینه در چشم مدیران. با اتخاذ یک منطق اقتصادی هزینه معامله، مطالعه ما شرایطی را بررسی می کند که شرکای صدور مجوز می توانند داوری بیش از سفارش عمومی را در مرحله طراحی طراحی قرارداد ترجیح دهند. با توجه به استدلال های نظری ما، یافته ها نشان می دهد که درگیری های مقررات داوری افزایش می یابد زمانی که جهت گیری هماهنگ پذیرفته شده توسط شرکای صدور مجوز گسترده است. در شرایطی که هر دو جهت گیری نظارتی و هماهنگی به طور همزمان گسترده هستند، نتایج نشان می دهد تمایل بیشتر به ترجیح دادن به داوری بیش از سفارش عمومی. بنابراین تحقیق ما از این دیدگاه حمایت می کند که تصمیم گیرندگان شرکت ها تمایل دارند موضع تسلیحاتی و مصالحه با جوایزی را که معمولا به داوری مربوط می شود، ترغیب نمایند، تنها زمانی که مبادلات انتظار می رود بسیار هماهنگ باشند. اولویت آنها برای داوری بیش از دعوی قضایی هنگامی افزایش می یابد که جهت گیری هماهنگی همراه با جهت گیری نظارت ایجاد شود.