Hybrid regulatory landscapes: The human right to water, variegated neoliberal water governance, and policy transfer in Cape Town, South Africa, and Accra, Ghana

بر اساس تجزیه و تحلیل دسترسی و عرضه آب در کیپ تاون (آفریقای جنوبی) و آکرا (غنا)، ما نشان می دهیم که نئولیبرال و حق انحصاری برای تحولات آب درونی، یکدیگر را به صورت گفت و گو، عملا و در اجرای سیاست همدیگر می کنند. با تمرکز بر انتقال سیاست ها و تجربیات (به ویژه تقاضای برنامه مدیریت آب بدون نیاز به مدیریت آب و مشاغل اجتماعی مرتبط)، ما نمونه هایی از چگونگی منطق نئولیبرال و حق انحصاری اصول آب را در تکامل چشمانداز های نظارتی ترکیبی که با تناقض مشخص می شوند، ارائه می دهیم. حق انسانی به آب، با تأثیرگذاری در تهیه و اجرای سیاست های مربوط به آب که به زندگی مردم فقیر و آسیب پذیر تاثیر می گذارد، متفاوت است. با این حال، این فرایند به طور ناگهانی گسترش می یابد، زیرا حق انحصاری اصول و شیوه های آب به طور متناوب مورد استفاده قرار می گیرد، اغلب در کنار ابزارهای سیاست نئولیبرالیزه در منظر های نظارتی در حال تحول. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که اثرات نامطلوب آزمایش، انتقال، و انطباق سیاست. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که اصل حقوق بشر در آب به تغییر گزینه های سیاست در گردش در بخش آب تاثیر می گذارد، اما این امر در رابطه با تاریخ های نهادی و گزینه های سیاست مرتبط با الگوهای ناهموار نئولیبرالی سازی های مختلف در بخش آب است.