Desert land reclamation programs and family land dynamics in the Western Desert of the Nile Delta (Egypt), 1960-2010

توسعه کشاورزی در سرزمین های تازه احیا شده منجر به بسیاری از بحث های ملی در مورد امنیت غذایی و کسری بودجه و شرایط زندگی مهاجران جدید در سطح محلی شده است. این بحث در حال حاضر برای مصر، کشوری که با چالش های عمده مواجه است، از جمله امنیت غذایی، مدرنیزاسیون کشاورزی، نسل شغلی و تقسیم بندی زمین به علت رشد چشمگیر جمعیت، بسیار مهم است. در این زمینه، سیاست گذاران همیشه به دنبال بهترین سیستم تخصیص زمین برای این سرزمین های جدید هستند. در این مقاله، زمین شناسی و پراکندگی استفاده از اراضی کشاورزان در طول برنامه رفاه زمینی (از سال 1960 تا 2010) در صحرای غربی دلتای نیل بررسی شده است. هدف این است که برای توصیف مسیرهای توسعه زمین در استقرار مزرعه و شناسایی دینامیک امیدوار کننده با اشاره به داستان های کشاورزان و دستاوردهای معیشت آنها. برای رسیدن به آن، تحقیقات خانوارها و مصاحبه ها را برای یادگیری داستان زندگی از 175 خانواده مزارع انجام دادیم. مطالعه ما نشان می دهد که فراتر از قوانین و مؤسسات که رژیم های مالکیت زمین و توزیع آن در این سرزمین های جدید را ثابت کرده اند، مهاجران روش های مختلفی برای نگهداری و حفاظت از مزرعه زمین خود پیدا کرده اند، حتی اگر توزیع زمین نابرابر هنوز جمعیت را تشکیل می دهد. نتایج همچنین نشان دهنده پویایی مهاجران کوچکی است که با توجه به تنوع منابع معیشتی و چالش های این محیط بیابان مواجه هستند. علاوه بر این، سیستم دو منظوره در سیستم های مخلوط محصول دام و طیور می تواند به معیشت مردم مهاجرین کمک کند. این واقعیت ها لفاظی های بی نظیر دولت را مختل می کند و این امر نیاز بیشتری به توجه اجتماعی این فضاهای روستایی جدید بر اساس ترکیبی از شبکه های ناهمگن از روابط و دانش می کند. شکاف ظاهری بین تجزیه و تحلیل های کلان و چشم اندازها نیز نیازمند ارزیابی های چند بعدی است. در نهایت، روش زندگی داستان ثابت می کند که یک رویکرد مکمل و مفید برای ادغام نمایندگی معیشت و پویایی است.