Beyond Participation and Accountability: Theorizing Representation in Local Democracy

دهه های اخیر، تأکید بیشتری بر افزایش مشارکت عمومی و پاسخگویی در فرآیندهای حکومتی داشته است. با این حال، اهمیت این مباحث تقریبا به طور متمرکز بر ماهیت مشارکت شهروندان متمرکز شده است، با توجه کمی به شیوهای که در آن تشکیلات شهروندی در رابطه با تغییر شکلهای قدرت عمومی تشکیل شده است. در این مقاله، من یک گزارش تئوری نمایندگی سیاسی را ارائه می دهم، مفهومی که برای تجزیه و تحلیل دموکراسی در نظر گرفته شده است، اما تنها در مورد بورس تحصیلی در مورد عدم تمرکززدایی دموکراتیک، توجه کمتری دیده است. من بر اساس دو مدل متضاد - انتخاب و تحریم - به تفصیل درباره نمایندگی می پردازیم که هر دو مکانیسم را تشخیص می دهد که شهروندان را قادر می سازد تا رهبران خود را به حساب آورند و همچنین شخصیت انگیزه های ذاتی خود رهبران. از طریق یک گزارش کیفی از تغییرات سیاسی سه دهه از یک محل در هیمالیا هند، من یک روند تدریجی تغییرات نهادی و اجتماعی را به تصویب رسانده ام که نسل جدیدی از رهبران متنوع برگزیده را برای صعود به مقامات منتخب منتخب از جمله بسیاری از از لحاظ تاریخی، بخشهای حاشیه ای جامعه. با بررسی تجربیات سه نفر از این افراد، اهمیت فهمیدن اینکه چه رهبران و چه کارهایی انجام می دهند، نشان می دهم، مهارت ها و آرزوهای آنها، هویت و وابستگی آنها و انواع روابط نمایشی که آنها را در بر می گیرد. قرار دادن مدل انتخاب و تحریم در گفت و گو نشان می دهد که راه های جدید و مولد برای کشف تعامل بین سازه های انگیزه خارجی و انگیزه های درونی رهبران در شکل دادن روند گسترده تر از تغییر سیاسی است.