Migration and Self-Protection Against Climate Change: A Case Study of Samburu County, Kenya

تغییرات اقلیمی بر معیشت گلهداران در زمینهای خشک و نیمه خشک تأثیر میگذارد. با استفاده از داده های مربوط به خانواده های کشاورزی خواربار از شمال کنیا، ما بررسی می کنیم که آیا مهاجرت از اعضای خانواده افزایش پذیری نوآوری های کشاورزی است که هدف آن حفاظت از شوک های هوا است. به طور خاص، ما می خواهیم تست کنیم که آیا مهاجرت و سازگاری مکانیسم های مکمل برای محافظت از خانواده در برابر شوک های مضر است یا اینکه آیا آنها جایگزین هستند. آیا پولهای انتقال سرمایه محدودیت را تسهیل می کنند و تسهیل پذیرش اقدامات تطبیقی ​​را به وجود می آورند یا آیا سازگاری را باطل می کنند؟ داده های ما شواهد حاکی از آن است که انتقال پول از اعضای خانوار مهاجر ممکن است محدودیت های سرمایه را تسهیل کند و پولی ها یک مکانیزم مهمی است که مهاجرت را به پذیرش پیوند می بخشد و فناوری های جدیدی را که شامل تغییر در فعالیت ها یا هزینه های بالا هستند، می پذیرد. به طور خاص، خانوارهای مهاجر اقدامات انطباق بیشتری را اتخاذ می کنند (ارتقاء خودکفا)، و ما برخی از حمایت ها را از این فرضیه می گوییم که این امر مخصوصا برای سازگاری های با هزینه بالا مانند خرید دام های تحمل خشکسالی است. این یافته ها نشان می دهد که مهاجرت و نوآوری محلی به جای سازوکارهای تعویضی حفاظت از خود برای خانواده های شیرینی در مناطق نیمه خشک شمال کنیا مکمل هستند. خانوارهایی که حداقل یک عضو مهاجرت می کنند می توانند از موانع استفاده از نوآوری های با هزینه های بالا بهره برداری کنند - از طریق استفاده از دریافت پول دریافت شده - به این ترتیب خود را در برابر شوک های مربوط به تغییرات آب و هوایی تقویت می کنند.