How cities prepare for climate change: Comparing Hamburg and Rotterdam

این مقاله راه های مختلفی را که شهرهای هامبورگ و روتردام از اقدامات پیشگیرانه برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی استفاده می کنند، مقایسه می کند. ادبیات، مصاحبه ها، داده های ثانویه، آمار رسمی، گزارش های پروژه و خط مشی های سیاسی برای شناسایی روش های سازمانی استفاده شده توسط دولت های شهرستان برای تشویق نوآوری در استراتژی های سازگاری با محیط زیست و دخالت بخش خصوصی در اجرای سیاست های تغییر آب و هوا استفاده شد. ما در مواردی که فرصت های مثبت را ایجاد می کنند تمرکز می کنیم؛ بررسی چگونگی نوآوری ها در چارچوب نظری فرضیه پورتر و نوآوری های اقتصادی را تسهیل می کند. ما دو راه ممکن برای مدیریت تغییرات اقلیمی را بررسی می کنیم، اولا مقررات سختگیرانه و اجرای رسمی، و در مرحله دوم، نوآوری های سازنده اقتصادی و اقدامات داوطلبانه. ما دریافتیم که تاکید مختلف روی مسیر مورد نظر در هر مورد مورد مطالعه قرار می گیرد. هامبورگ بر روی اعمال رسمی تمرکز می کند در حالی که دولت شهر روتردام، نوآوری های نوآورانه سازمانی را با عمل به عنوان یک پلت فرم و نیز ایجاد انگیزه ها، تشویق می کند. یافته های ما نشان می دهد که یک چارچوب سازمانی به خوبی طراحی شده می تواند نوآوری را افزایش دهد و عملکرد زیست محیطی و کسب و کار را افزایش دهد. چارچوب می تواند در ابزارها و الگوهای متفاوت باشد، با استفاده از هر دو محدودیت های رسمی و انگیزه برای افزایش اقدامات داوطلبانه برای شکل دادن به سیاست. قواعد رسمی می توانند برای اندازه گیری تغییرات آب و هوایی اجتناب ناپذیر باشند. هدف این تحقیق، کمک به هر دو تمرین و علم با ارائه نمونه هایی است که ممکن است انگیزه و الهام بخش دیگر شهرهای برای طراحی موسسات مناسب برای اجرای سیاست های تغییر آب و هوا.