Unreliability of the induced obsidian hydration method with abbreviated hot-soak protocols

روش هیدراتاسیون القا شده براساس مقیاس درجه حرارت است؛ نمونه های وسیدین در آزمایشگاه در دمای بالا هیدرات می شوند و سپس ریمل های هیدراتیتی اندازه گیری می شوند. انرژی فعال و ثابت انتشار به صورت تحلیلی تعیین می شود و میزان هیدراتاسیون برای درجه حرارت باستان شناسی محاسبه شده است. مطلوب است که به منظور استفاده کارآمد از تجهیزات آزمایشگاهی، زمان های خیس خیس شدن به حداقل برسد؛ با این حال، این تکنیک برای بعضی از محققان، هنگامی که با پروتکل های تجربی مورد استفاده قرار می گیرد، نتایج بدی را به دست می آورد. ما روش هیدراتاسیون القا شده را به نمونه های وسیدیین از هفت منبع در جنوب شرقی نوادا، با استفاده از یک پروتکل که اغلب استفاده می شود، به حداقل رساندن زمان های خیس شدن، اعمال کردیم. سپس غلاف های هیدراتاسیون با استفاده از میکروسکوپ نوری اندازه گیری شد. هنگامی که گرافیکی ترسیم می شود، نرخ نتیجه به گونه ای پیش بینی نمی شود که خطی باشد، اما به جای آن، منحنی های سیگموئیدی کم عمق را تشکیل می دهد. آنها نیز غیر واقعی هستند. علاوه بر این، ما دریافتیم که سرعت هیدراتاسیون در زمان با دمای ثابت متفاوت است، بر خلاف انتظارات. ما نتیجه گرفتیم که این پروتکل به اندازه کافی هیدراتاسیون طولانی مدت را مدل نمی کند و در مورد پیامدهای این یافته بحث می کند. ما توصیه می کنیم توسعه طرح های تجربی که به طور مداوم هیدراتاسیون طولانی مدت مدل.