Coupling a landscape-based approach and graph theory to maximize multispecific connectivity in bird communities

سیاست های زیست محیطی اهمیت حفظ شبکه های زیست محیطی را برای محدود ساختن زیستگاه های طبیعی و از دست دادن تنوع زیستی برجسته کرده است. یک مسئله حیاتی برای مدیران چشم انداز این است که چگونه اقدامات حفاظتی را که به نفع تمام گونه ها و حفظ فعالیت های انسانی است، سازگار سازند. این مطالعه با هدف ارتقاء چند منظوره، به ویژه بهبود ارتباطات برای چندین گونه بدون تغییر قابل توجه فعالیت های انسانی انجام شده است. اهداف عبارت بودند از شناسایی انواع استراتژیک ترین گونه های چشم انداز طبیعی برای اولویت بندی برای حفاظت و ارائه اقدامات مدیریت چشم انداز در مناطق بسیار انسداد یافته که به اکثر گونه های مفید است. تجزیه و تحلیل جمع آوری داده های چشم انداز و مشاهدات گونه های پرنده به منظور مدل سازی مناسبات چشم انداز برای شش گونه گونه ها تعریف شده توسط علاقه خود را به تالاب ها، مناطق کشاورزی، مناطق شهری و سه نوع مناظر جنگل. با مدلسازی گراف، ما قابلیت اتصال به عملکرد شبکه های زیست محیطی این گونه ها را تحلیل کردیم. نتایج نشان داد که تنها 10 گونه از 72 گونه منظم از 72 گونه زیستگاه اصلی برای سه گونه پروفایل به طور همزمان بود. اینها عمدتا گونه های چشم انداز جنگلی بودند - یا به شدت یا با مناطق آزاد (زمین های بیل، پاکسازی جنگل). برعکس، برخی از مناظر انسان شناسی که توسط مناطق ساخته شده و بعضی اوقات با کشاورزی به اشتراک می گذارند، کاملا نامطلوب برای همه مشخصات گونه ها بودند. تجزیه و تحلیل مدل سازی گراف نشان داد که تغییر برخی از انواع چشم انداز می تواند به طور بالقوه ارتباط را برای پروفایل های چهار گونه ای که نیازهای مختلف محیطی را بهبود می بخشد بهبود دهد. به این ترتیب این رویکرد پیوستن به ارائه راهنمایی برای پیشنهاد برخی از اقدامات مدیریت چشم انداز که برای اکثریت گونه ها مفید است، با حفظ استفاده از زمین.