Simulating the responses of forest bird species to multi-use recreational trails

گرچه تفریح ​​غیرحرفه ای می تواند حفاظت از حیات وحش را ارتقا بخشد و ارزش های اجتماعی و اقتصادی را به پارک ها و ذخایر طبی اضافه کند، چنین فعالیت هایی می توانند پیامدهای منفی برای حیات وحش داشته باشند. برای گونه های حساس، تفریح ​​می تواند منجر به جابجایی، بر موفقیت پرورش و کاهش بقا شود. بنابراین مدیریت فعالیت های تفریحی با تنظیم دسترسی بازدید کنندگان، تراکم و فرکانس می تواند به طور موثر تعاملات بین انسان و حیات وحش را کاهش دهد. در بسیاری از موارد، مدل سازی شبیه سازی شده به عنوان یک ابزار مدیریت استفاده شده است، زیرا کاربر اجازه می دهد تا تاثیر طرح های پارک جایگزین و استراتژی های مدیریت در حیات وحش را در محیط بدون ریسک بررسی کند. چنین تمرین هایی بر روی گونه های منحصر به فرد تمرکز می کنند، به طور کلی یک نوع نگرانی در مورد حفاظت از محیط زیست، بر اساس تصمیمات مدیریتی است. به عنوان یک رویکرد جایگزین، از شبیه سازی مدل سازی برای مقایسه اختلالات ناشی از طرح های دنباله ای مختلف، نرخ استفاده از مسیر پیگیری و مدیریت پوشش گیاه تهاجمی (به عنوان مثال حذف) در یک انجمن جنگل پرورش پرندگان در پارک ایالت ایندیانا، ایالات متحده آمریکا استفاده شد. رویکرد چند گانه ما نشان داد که طراحی مناسب دنباله برای یک گونه لزوما برای یک دیگر مناسب نیست، حتی در میان گونه های مورد علاقه. بنابراین، ما هشدار می دهیم که مدیریت مبتنی بر یک گونه با مشخصات بالا می تواند پیامد های گسترده ای در جامعه محلی داشته باشد. ما همچنین دریافتیم که حذف گیاهان تهاجمی تأثیر تجمعی در اختلالات تفریحی پرندگان را تجربه نکرده است. این مطالعه نشان می دهد که با شناسایی و مقایسه تفاوت های بین گونه های فردی در یک جامعه، ما می توانیم بینش های ارزشمندی را بدست آوریم که می توانند از استراتژی های مدیریتی بلندمدت انعطاف پذیر تر استفاده کنند که هدف آن حفظ تنوع زیستی است.