Urban green space, public health, and environmental justice: The challenge of making cities 'just green enough'

فضای سبز شهری مانند پارک ها، جنگل ها، سقف های سبز، جریان ها و باغ های محلی، خدمات حیاتی اکوسیستمی را فراهم می کند. فضای سبز فعالیت فیزیکی، رفاه روانشناختی و سلامت عمومی شهروندان را نیز افزایش می دهد. این مقاله ادبیات انگلیسی و آمریکایی در فضای سبز شهری، به ویژه پارک ها را بررسی می کند، و تلاش هایی را برای سبز کردن شهرهای آمریکا و چین مقایسه می کند. بیشتر مطالعات نشان می دهد که توزیع چنین فضایی غالبا به طور غالب در جوامع سفید و جوامع ثروتمند سودمند است. به همین دلیل دسترسی به فضای سبز به عنوان عدالت زیست محیطی به طور فزاینده ای شناخته شده است. بسیاری از شهرهای آمریکا راهکارهایی برای افزایش عرضه فضای سبز شهری به ویژه در محله های فقیرنشین به اجرا گذاشته اند. استراتژی هایی شامل سبز کردن زمین های باقی مانده شهری و استفاده مجدد از زیرساخت های حمل و نقل منسوخ یا کم مصرف می شود. استراتژی های مشابه در شهر های چینی کار می کنند که در آن کنترل دولت بیشتر از عرضه زمین، اما انگیزه های بازار مشابه برای سبز سازی شهری است. با این حال، در هر دو زمینه، استراتژی های فضایی سبز شهری ممکن است متناقض باشد: در حالی که ایجاد فضای سبز جدید برای رسیدگی به مشکلات عدالت محور می تواند محله ها را سالم تر و جذاب تر نماید، همچنین می تواند هزینه های مسکن و ارزش ملک را افزایش دهد. در نهایت، این می تواند منجر به انحراف و جابه جایی از ساکنان بسیاری شود که استراتژی فضای سبز برای بهره مند شدن طراحی شده است. بنابراین، برنامه ریزان، طراحان و اکولوژیست ها باید بر روی استراتژی های فضای سبز شهری که فقط به اندازه کافی سبز هستند تمرکز کنند و به طور صریح از پایداری اجتماعی و همچنین محیط زیست محافظت کنند.