Food security in the face of climate change: Adaptive capacity of small-scale social-ecological systems to environmental variability

بهبود ظرفیت سازگاری سیستم های آبیاری در مقیاس کوچک به تاثیر تغییرات آب و هوایی برای امنیت غذایی در آسیا بسیار مهم است. در این مطالعه ظرفیت سیستم های آبیاری کوچک با توجه به موزون آسیایی به منظور انطباق با تنوع در تخلیه رودخانه ناشی از تغییرات آب و هوایی تحلیل می شود. این مطالعه با استفاده از سیستم آبیاری پومپا، یک سیستم آبیاری در مقیاس کوچک واقع در نپال که یک مدل برای این نوع سیستم است، تحریک می شود. ما یک مدل مبتنی بر عامل را توسعه دادیم که در آن شبیه سازی تصمیم هایی که کشاورزان در مورد استراتژی آبیاری استفاده می کنند با توجه به جریان آب در دسترس است. با توجه به عدم اطمینان مربوط به اینکه چگونه تغییرات آب و هوایی ممکن است موهام آسیا را تحت تأثیر قرار دهد، ما عملکرد سیستم را با توجه به پیش بینی های مختلف تغییرات آب و هوایی در منطقه شبیه سازی کردیم (افزایش و کاهش بارش، کاهش و گسترش فصل بهار و تغییر زمان از شروع موسم). با توجه به شبیه سازی های ما، کشاورزان ممکن است نیاز به سازگاری با شدت بارندگی و شروع دیر در فصل موسوم به سازگار باشد. تقاضای اقدام جمعی در میان کشاورزان (مثلا تعمیر زیرساخت ها، جلسات، تصمیم گیری ها و ...) ممکن است به دلیل تغییرات آب و هوایی قابل توجه باشد. اگرچه مدل ما نشان می دهد که سرمایه گذاری در زیرساخت های جدید می تواند عملکرد سیستم را تحت شرایطی از تغییرات اقلیمی تغییر دهد، نابرابری بالا در میان کشاورزان وقتی که دسترسی به آب کاهش می یابد ممکن است مانع از کارایی این اقدامات به دلیل کاهش تمایل کشاورزان به همکاری شود. تمرین مدل سازی ما کمک می کند تا در مورد سناریوهای حساس ترین تغییرات اقلیمی برای کشاورزی آبیاری کم عمق در نپال فرضیه ها را پیش بینی کنید و به بحث در مورد برخی از راه حل های احتمالی و سازه های اساسی در روند سازگاری برای بهبود امنیت غذا و آب تحت تغییرات آب و هوایی کمک می کند.