Methods and approaches to modelling the Anthropocene

مفهوم "آنتروپوسن" یک چارچوب مفهومی را فراهم می کند که وضعیت جهانی جاری را در بر می گیرد که در آن جامعه به نفوذ بیشتر بر عملکرد سیستم زمین تأثیر می گذارد. مدل های شبیه سازی برای درک پویایی سیستم زمین، هشدار اولیه، تجزیه و تحلیل سناریو و ارزیابی مدیریت زیست محیطی و سیاست ها را ارائه می دهد. هدف از این مقاله بررسی میزان استفاده از مدل های فعلی آنتروپوسن و پیشنهادی برای پیشبرد آن است. مدل های کنونی به طور کامل ویژگی های معمول آنتروپوسن را بازتاب نمی دهند، مانند تأثیرات اجتماعی و تعاملات با فرآیندهای طبیعی، بازخورد و دینامیک سیستم، ارتباطات تلفنی، نقطه اوج، آستانه ها و تغییرات رژیم. بر اساس تجزیه و تحلیل ارائه مدل های فعلی مدل دینامیک آنتروپسن، راه هایی برای افزایش نقش ابزارهای مدل سازی را برای کمک به شناخت دینامیک انترپوکسن و پرداختن به مسائل پایداری ناشی از آنها شناسایی می کنیم. برای کشف آینده آتی (فضاهای امن و عامل)، فرایندهای اجتماعی و رانندگان انسانی فرآیندهای بیوفیزیکی باید گنجانده شود تا طیف تاثیرات بالقوه و پاسخ ها را در سطوح مختلف اجتماعی به وجود آورد. در این زمینه، توسعه مدل می تواند نقش مهمی در هماهنگ ساختن معرفت شناسی های مختلف رشته هایی که نیاز به همکاری در جذب تغییر در عملکرد سیستم های اجتماعی-محیطی دارند، بازی کند. بازخورد بین عملکرد سیستم و رانندگان درونی داخلی باید نشان داده شود، نه فرض بر این که راننده ها به سیستم مدل شده یا در زمان و مکان ثابت باشند. در حالی که ارزیابی مقیاس جهانی مهم است، پویایی مقیاس جهانی باید به واقعیت های محلی متصل شود و برعکس. تنوع ذینفعان و سوالات بالقوه نیازمند تنوع مدلها است، و از همگرایی در برابر مدلهای واحد که قادر به پاسخگویی به طیف وسیعی از سوالات هستند، اما بدون خاصیت کافی، اجتناب میورزد. مفهوم جدید آنتروپوکسن می تواند به ارائه تجربیات نوآورانه مدل و معماری مدل کمک کند که برای کمک به طراحی راه حل های پایدار برای کاربران مدل ها و نتایج مدل ها مناسب تر است.