Reframing adaptation: The political nature of climate change adaptation

این مقاله با نگرانی مواجه شده است که تحقیقات تطبیقی ​​و آسیب پذیری ناشی از عدم نظریه سازی مکانیسم های سیاسی تغییر اجتماعی و فرایندهایی است که به منظور بازتولید آسیب پذیری در طول زمان و فضا، رنج می برند. ما استدلال می کنیم که انطباق یک فرایند اجتماعی-سیاسی است که میان افراد و گروه ها با تغییرات زیست محیطی و اجتماعی متعدد و همزمان مواجه می شود. ما پیشنهاد می کنیم که با استفاده از مفاهیم ذهنی، دانش و اقتدار به تجزیه و تحلیل انطباق، تمرکز بر این فرایند اجتماعی-سیاسی توجه شود. با توجه به آسیب پذیری، سازگاری، محیط زیست سیاسی و ادبیات تئوری اجتماعی، ما توضیح می دهیم که چگونه قدرت را از طریق این سه مفهوم بازتولید می کنیم یا در عمل انطباق مطرح می شود. ما ادعا می کنیم که فرایندهای انطباق تغییرات آب و هوایی، توانایی تشکیل، و همچنین قدرت مسابقه، ذهنیت و دانش، به این ترتیب فضای مناسب برای انطباق تحول پذیر را باز و بسته می کند. ما بر این ادعا از طریق چهار قاعده کلیدی در مورد چگونگی درک فرآیندهای سازگاری و رسم یک برنامه تحقیق تجربی تجربی، که هدف آن صریحا بررسی این گزاره ها در شرایط خاص اجتماعی و محیطی است، گسترش می یابد. ما شرح می دهیم که چگونه مقالات در این موضوع ویژه به این دستورالعمل تحقیق نوظهور کمک می کنند و مبنای تجربی را برای تئوری سیاست های سازگاری ارائه می دهند. بخش آخر نتیجه گیری می شود که توصیف نیاز به اصلاح سیاست های سازگاری، تمرین و تجزیه و تحلیل برای درگیر شدن با دانش های سازگاری چندگانه، سوژه بودن ذاتی ذاتی گفتمان ها و درک مشکلات، و شناسایی چگونگی انعطاف پذیری های رهایی - و در نتیجه پتانسیل سازگاری تحول پذیر - می تواند پشتیبانی شود