Resettlement and climate change vulnerability: Evidence from rural China

ادبیات مربوط به مهاجرت و تغییرات آب و هوایی به طور فزاینده ای به نقش عوامل اقلیمی در پویش مهاجرت در حال حاضر پیچیده و در میان انواع مختلف تحرک توجه شده است. با این حال، تا به امروز شواهد کمی از رابطه بین اسکان مجدد و تغییرات آب و هوایی، از جمله میزان اسکان مجدد که ممکن است آسیب پذیری خانوارها یا جوامع را ایجاد کند، ارائه شده است. در این مقاله می خواهیم بپرسیم: آیا شواهدی وجود دارد که اسکان مجدد ممکن است راننده آسیب پذیری باشد و اگر چنین باشد، چه عواملی باعث می شود خانواده های اشغال شده در مقایسه با خانواده های غیر مجاز بیشتر آسیب پذیر شوند؟ این سوالات با اشاره به شواهد جدیدی که از تجزیه و تحلیل آسیب پذیری مبتنی بر معیشت در منطقه خشکسالی فقیرنشین در استان شانشی چین چیده شده است، شامل خانواده هایی است که در برنامه های اسکان مجدد فقر زندگی می کنند. شواهدی از ویژگی های خانواده های مجبور به مقایسه با خانوار های غیر مجاز نشان می دهد که اسکان مجدد بر پایه دارایی های خانوار، به ویژه از نظر مالی و سرمایه طبیعی تاثیر می گذارد. بنابراین ممکن است یک راننده آسیب پذیری باشد. در این زمان، زمانی که دولت چین مجددا اسکان مجدد را به عنوان یک تغییر سازگاری با تغییرات آب و هوایی بازپرداخت، این مقاله شواهدی را نشان می دهد که اسکان مجدد، همانطور که در حال حاضر انجام می شود، می تواند به جای کاهش آسیب پذیری های خانوار به تغییرات آب و هوایی، تقویت شود.