Demand, supply, and restraint: Determinants of domestic water conflict and cooperation

این مقاله بر روی یکی از بیشترین تجربیات تجربی سازنده محیط زیست تمرکز دارد؟ ادعا می کند با بررسی اینکه چگونه تقاضا و عرضه آب ممکن است منجر به درگیری داخلی آب شود. همچنین بررسی می کند که چه عوامل ممکن خطر درگیری را کاهش می دهد و از این رو همکاری ایجاد می کند. برای این منظور، مقاله چندین استدلال مبتنی بر نظریه درباره عوامل تعیین کننده تعارض آب و همکاری را پیش می کشد و سپس داده های مقطعی سری زمانی را برای 35 کشور مدیترانه، خاورمیانه و ساحل در سال های 1997 تا 2009 تجزیه و تحلیل می کند. نتایج تجربی نشان می دهد رانندگان تقاضای جانبی، مانند فشار جمعیت، بهره وری کشاورزی و توسعه اقتصادی، احتمالا تأثیر قویتری بر روی خطر درگیری آب نسبت به عوامل جانبی عرضه دارند که با تغییرات آب و هوایی نمایان می شود. تجزیه و تحلیل همچنین نشان می دهد که درگیری های خشونت آمیز آب بسیار نادر است و عواملی که باعث محدودیت می شوند، مانند شرایط سیاسی پایدار، ممکن است همکاری را تحریک کند. به طور کلی، این نتایج نشان می دهد که تجزیه و تحلیل مشترک تقاضا، عرضه، و محدودیت توانایی ما را برای حساب درگیری داخلی و همکاری مرتبط با آب داخلی را افزایش می دهد.