University partnerships for co-designing and co-producing urban sustainability

نتایج نشان می دهد که مشارکت بیشتر به طور معمول انرژی، ساختمان ها، حکومت ها و سیستم های اجتماعی را هدف قرار می دهد، در محدوده محلی یا شهر گسترش می یابد و همکاری با دولت محلی یا منطقه ای را شامل می شود. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که نتایج بالقوه ابتکارات دانشگاهی برای طراحی مشترک و تولید ثبات شهری محدود به دانش و سیاست نیست. آنها همچنین شامل ایجاد نمونه های جدید فن آوری، کسب و کار و سیستم های اجتماعی اجتماعی جدید علاوه بر تغییرات محیط زیست ساخته شده و طبیعی می باشند. یافته ها همچنین نشان می دهد که مشارکت های فردی تأثیرات اجتماعی، زیست محیطی و پایدار را به همراه شواهد کمتری نسبت به مشارکت اقتصادی ایجاد می کنند. استراتژی های لازم برای ارتقای مدیریت پروژه و اطمینان از این است که پروژه ها از اولویت های متضاد و افق های زمانی در دانشگاه ها و دولت محلی برخوردار می شوند. پیامدهایی برای سیاست عبارتند از: یافته هایی که برنامه های تامین مالی هدفمند می تواند نقش کلیدی در تقویت مشارکت داشته باشد. همچنین اقدامات لازم برای برآورده ساختن هنجارهای دانشگاهی و سازه های انگیزشی است که در برخی موارد، مانع تلاش های دانشگاه برای شرکت در طرح های مبتنی بر مکان برای همکاری و همکاری تولید پایداری شهری می شود.