Adding value to the decision-making process of mega projects: Fostering strategic ambiguity, redundancy, and resilience

به نظر می رسد اقدام جاری در تصمیم گیری در مورد پروژه های بزرگ، با کاهش پیچیدگی با ساده سازی است. با این حال، این اغلب در برابر انعطاف پذیری و ارزش افزوده این پروژه ها مضر است. این مقاله از مفهوم ظرفیت استراتژیک برای تحلیل روند تصمیم گیری در پروژه های بزرگ استفاده می کند. این مفهوم شامل سه عنصر است: ابهام استراتژیک (تنش بین اهداف و اهداف مختلف)، افزونگی (داشتن گزینه های بیشتر از ضرورت از منظر کارآیی) و انعطاف پذیری (فرآیند واکنش پذیر یا فعالانه به درخواست های خارجی است). دو پروژه بزرگ حمل و نقل در هلند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که راه حل های خلاقانه و ارزش افزوده باید در ترکیب بندی گزینه های سیاست گذاری شده بوسیله افزایش ظرفیت استراتژیک ایجاد شود.