Diamond for neural interfacing: A review

تنوع موادی که در رده الماس قرار دارد، گسترده و در حال افزایش است. الماس از تک تا میکرو به نانو کریستالی، می تواند از نظر الکتریکی عایق بندی شده یا سنتز شود تا دارای درجه هدایت متفاوت باشد. الماس در تمام اشکال آن بدون همکار از لحاظ پایداری شیمیایی، بیو سازگاری عالی را به همراه می آورد و از نظر مکانیکی قوی است. با این حال، الماس، یک ماده دشوار است که با توجه به سختی شدید آن، عدم انعطاف پذیری و قابلیت پذیر بودن آن به دستگاه های ساخته شده است. روش های سنتز و ساخت جدید در دهه های اخیر برخی از این اشکالات را برطرف کرده اند و الماس به عنوان یک ماده زیست پزشکی به عنوان یک افزایش علمی مورد توجه قرار گرفته است. در زمینه ی رابطهای عصبی یک هدف بزرگ، ارتباط دائمی و با وفاداری بالا با جمعیت عصبی است. طول عمر الماس، سازگاری با بیولوژیکی و بی هوازی بیوشیمی آن را یک ماده بسیار امیدوار کننده برای رسیدن به این هدف می داند. این بررسی جدیدترین استفاده از الماس را در سه ناحیه مهم عصبی مصنوعی شامل الماس به عنوان یک زیرگونه رشد، به عنوان یک ماده الکترود حسگر عصبی و به عنوان ضبط و تحریک مواد مستقیم عصبی پوشش می دهد. به دنبال آینده، چشم انداز جذاب نانو الماس به عنوان رابط های عصبی فعال اپتیکی بررسی می شود.