Orbital implants: State-of-the-art review with emphasis on biomaterials and recent advances

در درمان شدید آسیب های چشم پزشکی، بیماری های بدخیم داخل چشم یا سایر شرایط تهدید کننده زندگی، گاهی اوقات لازم است که بیمار چشم را از بین ببرد. پس از حذف چشم، یک ایمپلنت مداری به سوکت انوفتالمیک وارد می شود تا جایگزینی حجم مناسب و بازگرداندن ظاهر زیبایی یک چشم طبیعی باشد. در طی دهه های اخیر، طراحی ایمپلنت و معیار انتخاب مواد از کروی ساده و غیر متمرکز به پلیمر به دستگاه هایی با شکل پیچیده تر و قابلیت های بیشتری برای اطمینان از نتایج بالینی بالقوه در بلندمدت تکامل یافته است. ایمپلنتهای متخلخل پلیمری و سرامیکی از آنجا که معماری متخلخل متصل به یکدیگر بسیار متصل هستند، به آنها اجازه می دهد تا به عنوان چارچوب منفعل برای رشد فیبروکوزول در رشد، کاهش میزان عوارض و امکان پیوند به منظور افزایش تحرک چشم مصنوعی را به دست آورند. با این حال، هنوز در مورد این مواد وجود دارد. برخی از جنبه های حیاتی ایمپلنتهای مدرن امروز عبارتند از: خطر مهاجرت و اکستروژن، عفونت های پس از عمل و تحرک کم تحرک پروتزهای چشم انداز زیبایی. از این رو، توسعه مواد زیستی جدید با قابلیت های پیشرفته (به عنوان مثال آنژیوژنز، اثر ضد باکتری، امکان پذیری در محل) که باعث بهبود نتیجه جایگزینی چشم می شود بیشتر از همیشه مطلوب است و نشان دهنده ی یکی از چالش انگیز ترین موضوعات تحقیق در زمینه ایمپلنت های چشم . این بررسی خلاصه ای از تکامل اپیلاسیون های مداری را ارائه می دهد و یک مرور کلی از پیشرفت های اخیر در زمینه و همچنین برخی از اظهارات انتقادی برای طراحی، انتخاب، مشخص کردن و ترجمه به برنامه های کاربردی بالینی ارائه می دهد.