Evaluation of the genetic algorithm performance for the optimization of the grand potential in the cluster variation method

با توجه به اهمیت نمودارهای فاز در طیف گسترده ای از صنایع بر اساس مواد، تلاش های بیشتری باید به روش های تکمیل آنها اختصاص داده شود. روش تنوع خوشه یک روش امیدوار کننده برای مدل سازی آنتروپی در شبکه های مختلف هواپیما است و توسط جامعه فیزیک مواد به عنوان چارچوب مدل سازی قدرتمند شناخته شده است. با استفاده از کارایی الگوریتم های ژنتیکی در حل انواع مختلف مشکلات بهینه سازی، هدف ما در این کار بررسی عملکرد آنها در به حداقل رساندن پتانسیل بزرگ در زمینه روش تنوع خوشه است. مقایسه ای با تکنیک های تکراری عددی نظیر روش های تکرار نیوتن-رافاسون و روش های تکرار طبیعی انجام شده است که در آن بسیاری از معیارهای عملکرد محاسبه و مقایسه می شود. نتایج به دست آمده اجازه می دهد رتبه بندی رویکردهای در نظر گرفته شده را با توجه به معیارهای عملکرد آن ها ارائه دهند و تحقیق جامعتری را برای متئوشنسیتی به ویژه برای ساختار خوشه ای پیچیده در آینده ارائه دهند.