Life cycle assessment comparing the treatment of surplus activated sludge in a sludge treatment reed bed system with mechanical treatment on centrifuge

در دانمارک، روش معمول برای درمان لجن فاضلاب، آبگیری مکانیکی و ذخیره سازی بعدی است. با این حال، سیستم های لجن درمان لجن نیت، که امکانات لجن جامع لجن است که ترکیب آب های سطحی، کانه سازی و ذخیره سازی لجن را در بر می گیرد، در طی سه دهه گذشته شایع تر بوده است. درمان لجن در یک سیستم لجن تختی می تواند با پس از درمان (آبگیری و کانی سازی بیشتر) در یک منطقه ذخیره سازی ترکیب شود. این مطالعه با هدف مقایسه عملکرد زیست محیطی روش لجن مکانیکی با استراتژی سیستم لجن درمانی لجن، با استفاده از رویکرد ارزیابی چرخه عمر و موجودی چرخه عمر مبتنی بر داده های جدید تولید شده از مراکز مرجع دانمارک. سناریوهای مبتنی بر روش های مختلف درمان با لجن وارد سیستم لجن درمان تپه یا سانتریفیوژ آغاز شده و توسط استفاده از زمین محصول لجن نهایی به پایان رسید. اثرات زیست محیطی ناشی از لجن استراتژی سیستم ریشه نورد، قابل مقایسه یا کمتر از روش های درمان لجن مکانیکی می باشد. تاثیرات بر تغییرات اقلیمی برای تمامی سناریوهای درمان یکسان بود؛ با این حال، تبدیل کربن آلی و نیتروژن به گونه های گازی، در مقایسه با روش های مکانیکی، در سیستم لجن درمانی لجن کارآمد تر بود. بنابراین، لجن تحت درمان مکانیکی حاوی بیشتر از نیتروژن بود، که در هنگام استفاده بر روی زمین باعث انتشار نیتروژن بالاتر (اکسید نیتروژن، نیترات و آمونیاک) می شود. علاوه بر این، کاهش تخریب منابع برای آبگیری مکانیکی به علت افزایش تقاضای سوخت فسیلی مربوط به عملیات روزانه و فاصله حمل و نقل طولانی تر در این سناریو بیشتر بود. با توجه به نتایج حاصل از ارزیابی چرخه عمر، اثرات زیست محیطی قابل توجهی در ترکیب لجن در یک سیستم لجن خالص لجن با پس از درمان در یک منطقه ذخیره سازی وجود ندارد. با این حال، برخی از جنبه های عملی که در ارزیابی چرخه زندگی بیان نشده اند نیز باید در هنگام ارزیابی عملکرد سناریوهای درمان لجن مورد توجه قرار گیرند.