Testing the environmental performance of urban agriculture as a food supply in northern climates

دهه گذشته، رونق کشاورزی کشاورزی شهری را در شهرهای ثروتمند و در شمال جهان دیده است. تمرین تولید مواد غذایی در داخل و اطراف شهرها به عنوان یک روش برای کاهش اثرات زیست محیطی خواسته های غذایی شهری (کاهش فاصله از مزرعه تا چنگال - مایل های غذایی) مورد حمایت قرار می گیرد، در حالی که تعدادی از مزایای جانبی در شهرهای میزبان (کاهش رطوبت، شهری کاهش آسیب های جزیره گرمایی) و محیط های سابق شهری (تسهیل کربن). ارزیابی های زیست محیطی پیشین، زمانی که در آب و هوای معتدل انجام می شود، کشاورزی شهری را پایدارتر از کشاورزی متعارف می داند، هرچند در هنگام ورود مواد خارجی انرژی قابل توجه است. در این مطالعه، ما یک بررسی چرخه حیات زیست محیطی در شش مزارع شهری در بوستون و نیویورک، ایالات متحده تولید کاهو و گوجه فرنگی را با همتایان متعارف در شش طبقه تاثیر می گذاریم. عملکرد کشاورزی کشاورزی شهری وابسته به سیستم بود و هیچ مزرعه عملکرد برتر را به طور معمول برای همه شاخص ها ارائه نداد. تولید باالی تولید، گرم و تولید گلخانه ای گوجه فرنگی، به طور بالقوه بر میزان زیست محیطی باالتر از روش های معمول از لحاظ تغییرات آب و هوایی (269 تا 369 درصد) و کاهش ناخالص منابع (109-239 درصد) است که عمدتا با استفاده از منابع انرژی خارجی است. سیستم های تولید کاهو گرم شده روند مشابهی را نشان داد. به نظر می رسد که کم فن آوری، کشاورزی خالی، برخی از مزایا را از لحاظ بارگذاری تغییرات اقلیمی و استفاده از منابع حفظ می کند، هر چند استفاده از آب و زمین نسبت به کاهو معمولی و گوجه فرنگی افزایش یافته است. کشاورزی روباز باز به نظر می رسد مزایا را در صورتی که محصولات با عملکرد بالا (مانند گوجه فرنگی) کشت می شود، در غیر این صورت سرمایه های قابل توجهی از نظر اقتصادی بر عملکرد زیست محیطی تاثیر می گذارند. به طور کلی، مزایای کاهش میل مواد غذایی ممکن است از طریق مصرف انرژی و استفاده ناکارآمد از ورودی های تولید، غرق شود. مقایسه کشاورزی و پانل های خورشیدی شهری نشان داد که این مزیت برای فرایند کاهش تغییرات آب و هوایی در هر واحد مسکونی بیشتر است. بنابراین، کشاورزی شهری ممکن است استفاده مطلوب از فضا در شهرهای شمالی برای بهبود عملکرد زیست محیطی باشد.