Understanding sustainable innovation as a complex adaptive system: a systemic approach to the firm

هدف این مقاله این است که بدانیم چگونه شرکت ها در فرآیندهای جدید، استراتژی ها و رفتارهای نوآورانه پایدار شرکت می کنند. این نتیجه در یک فرایند غیر خطی، بازگشتی و خود سازمان یافته است که می تواند به عنوان یک سیستم سازگار پیچیده مورد مطالعه قرار گیرد. بر اساس یک بررسی ادبی یکپارچه، ما پنج پایه هسته شناختی پایدار نوآوری را پیدا می کنیم: عملیاتی، همکاری، سازمانی، ابزار و جامع. تجزیه و تحلیل ما همچنین سه پدیده سیستم تطبیقی ​​پیچیده را ارائه می دهد که سه اصل اصلی تعاملات و ارتباطات مولفه ها را بیان می کند: غیر خطی، خودسازگاری و ظهور. سه پدیده متقابل وابسته و مشخص برای هر شرکت است. غیر خطی بودن ارتباط بین اجزاء، شامل حلقه های بازخورد مثبت و منفی و نرخ تغییر، اختلال، هرج و مرج و ثبات بین آنها را توضیح می دهد. خود-سازمان، نظم یا منظم بودن بین تعامل اجزا را افزایش می دهد و حتی یک دستور و پیکربندی جدید را با اجزای مختلف که رفتار خود را مستقل می سازند، تولید می کند. ظهور شامل فرآیندهای کاملا جدیدی و تعاملات مولفه ای است که به علت آزمایش های جدید و رادیکال، فن آوری های پایدار و برهم زدن قوانین و برهم زدن سازگاری دارند. هر پدیده در سه نمونه توسعه یافته، از جمله سه مکانیسم تعامل، توصیف پویایی پنج جزء، توضیح داده شده است. نتایج این تحقیق، یک رویکرد جدید برای تئوری سازی در زمینه نوآوری پایدار را ارائه می دهد و به عنوان پایه ای برای تحقیق بیشتر در مورد پیچیدگی جذب نوآوری پایدار در بنگاه ها، خدمت می کند. این نشان می دهد که سوالات پژوهش جدید در مورد نقش شرکت ها در نوآوری پایدار و انتقال سیستم پایدار. همچنین، به دلیل ماهیت سیستماتیک نوآوری پایدار در سطح شرکت، برای انجام کارهای بین رشته ای در مورد این مسئله بیشتر است.