A review of limitations of GDP and alternative indices to monitor human wellbeing and to manage eco-system functionality

سوء استفاده از تولید ناخالص داخلی به عنوان یک شاخص سلامت عمومی نتیجه ای از این ایده است که رشد اقتصادی همیشه مترادف با افزایش کیفیت زندگی است، صرف نظر از این واقعیت که اقتصاد از سرمایه طبیعی، اجتماعی و انسانی سود می برد. به منظور نظارت بر پیشرفت در جهت پایداری و افزایش رفاه، دولت هایی که با همکاری دانشمندان کار می کنند، معیارهای جدیدی را ارائه می دهند که از درآمد و ثروت مادی بیشتر می شود. چندین نامزد برای بازنگری محصولات داخلی ناخالص وجود دارد. بر اساس یک بررسی جامع ادبیات، این مقاله چندین شاخص ممکن را نشان می دهد که قصد دارند برای تولید، تولید و یا جایگزینی کالای داخلی تولید کنند. دو رویکرد اصلی شناسایی شد. اولا استفاده از تولید ناخالص داخلی به عنوان پایه ای برای ساخت یک شاخص کامل و شامل پیشنهادی برای سبز کردن تولید ناخالص داخلی، اجتماعی شدن شاخص ها و شامل آن در یک شاخص جامع تر است. رویکرد دوم مربوط به تلاش برای تعریف شاخص ها، با استفاده از شاخص های محیط زیست و اقدامات اجتماعی گرا است. چالش هایی برای اندازه گیری توسعه، رفاه و سلامتی مورد بحث قرار گرفته است تا دیدگاه گسترده ای از تلاش ها برای توسعه اقدامات وضعیت اجتماعی-اقتصادی-محیطی و پیشرفت فراتر از تولید ناخالص داخلی بسیار محدود ارائه شود. این نیاز فوری برای راهنمایی برای توسعه رژیم های حکومتی طراحی شده بود تا از پروسه های تصمیم گیری کوتاه مدت تا کسانی که از برنامه های چند دهه ای و پروسه های اجرایی که برای هدایت انتقال به پست های فسفر فسیلی . این بررسی جامع طیف گسترده ای از موضوعات را از مشکلات ناشی از تولید ناخالص ملی به چالش ها و افکار درباره شاخص ها را پوشش می دهد. این بررسی نشان می دهد که اگر بشر به توسعه پایدار سیاره به طور کلی نگران باشد، شاخص های پیشرفت تنها در شرایط پولی یا اجتماعی محدود می شوند و محدود به مدل پایداری ضعیف یا متوسط ​​می شوند و باید با شاخص های بیوفیزیکی هماهنگ شوند. زمان آن است که دانش جهانی درباره پیشرفت واقعی را تغییر دهیم، بحث را از رشد تا توسعه پایدار و رفاه بشر تغییر دهیم.