A study of mechanical extending limits for three-section directional wells

با افزایش گسترش عمودی و جانبی از چاه های مسیریابی در دهه های اخیر، گسترش محدودیت حفاری های دوار توجه زیادی را جلب کرده است. در این مقاله، محدودیت های مکانیکی گسترش در حفاری جهت، که عمق حداکثر حفاری برای یک سیستم حفاری دوار برای تمرین تحت شرایط مکانی خاص و محدودیت های زیرزمینی است، به طور سیستماتیک مورد مطالعه قرار گرفته است. در ابتدا، نتایج مکانیکی انتگرال رشته های توبولی سوراخ پایین در نگه داشتن حفره های حفره های مختلف برگزاری بر اساس مدل مکانیکی انتگرال محاسبه می شود. ثانیا، مدل پیش بینی محدودیت های توسعه مکانیکی با معرفی تابع هدف، شرایط محدودیت، شرایط عملیات و نتایج مکانیکی انتگرال ساخته شده است. سوم اینکه محدودیت های مکانیکی برای چاه های سه گانه ای تحت عملیات برداشت و خالی کردن در حالت های کشویی و چرخشی به ترتیب ذکر شده و نمودارهای محدودیت گسترش برای انواع چاه های هدایت کشیده شده است. در نهایت، محدودیت های تئوری و آماری مکانیکی مقایسه شده و قوانین گسترش محدودیت در چاه های کم عمق، متوسط ​​و عمیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که توزیع حالت خمشی روی رشته های لوله ای برای پارامترهای مسیریابی مختلف متفاوت است، بنابراین محدودیت های گسترش مکانی نیز متفاوت است. از سطوح کم عمق، عمق عمیق تا چاه های عمیق، شرایط عملیات محدود، شرایط محدودیت و اندازه گیری ها برای افزایش محدودیت های مختلف به ترتیب متفاوت است. مطالعات در این مقاله غنی سازی نظریه های گسترش محدودیت در حفاری جهت و ارائه راهنمایی مهمی برای طراحی و کنترل در روند واقعی حفاری است.