Nanomaterial bio-activation and macromolecules functionalization: The search for reliable protocols

احتمال موفقیت با استفاده از نانومواد مانند بیوسنسورها و یا نانوذرات در تشخیص و درمان به شدت به توانایی برای بهینه سازی انتخاب پذیرش هدف خود و توانایی آنها برای تحویل به حداقل رساندن انباشت خارج از سمت بستگی دارد. ماکرومولکول های بیولوژیک دارای خاصیت لازم هستند و به همین علت اغلب به مواد نانومواد مرتبط شده اند. با این حال، چنین فرایندی ساده نیست، زیرا اغلب باعث تغییرات ساختاری ماکرومولکول های درگیر در اکثر موارد پروتئین ها یا آنتی بادی هایی می شود که عملکرد آنها می تواند زمانی که اسیدهای آمینه منفرد اصلاح می شود، مانع شود. استراتژی های متعددی برای اصلاح روش شناسی کاربردی ماکرومولکول با گروه های واکنشی و برچسب هایی که باید بهبود زیست فعال سازی نانومواد را از لحاظ عملکرد نهایی، سادگی و تکرارپذیری و هزینه بهره وری مورد بررسی قرار داد، پیشنهاد شده است. این بررسی ویژگی های هر دو واکنش شیمیایی و آنزیمی است که برای فعال کردن باقی مانده های پلی پپتیدی و همچنین بعضی از استراتژی های مناسب برای تولید پروتئین های نوترکیب با برچسب هایی که به طور مستقیم برای اصلاح نانومواد قابل دسترسی هستند، مورد استفاده قرار می گیرد.