Novel epigenetic therapies in hematological malignancies: Current status and beyond

در دهه اخیر، اختلالات رونویسی و تغییرات برنامه های اپی ژنتیک در بسیاری از سرطان های هماتولوژی دیده شده است. تعدادی از رگولاتورهای اپی ژنتیک در بسیاری از بدخیمی های هماتولوژیک به طور مجزا جهش یافته اند. علاوه بر این، در مواردی که جهش های اپی ژنتیکی وجود ندارد، عملکرد تغییر یافته تنظیم کننده های اپی ژنتیک نقش مهمی در تشخیص بسیاری از سرطان های هماتولوژیک، از طریق مکانیسم هایی که به طور فزاینده ای درک می شوند، نقش مهمی ایفا می کند. این، به نوبه خود، منجر به توسعه مهارکننده های مولکول های کوچک مسیرهای اپی ژنتیکی کنترل شده به عنوان درمان های جدید هدفمند برای بدخیمی های هماتولوژیک شده است. در این بررسی، ما پیشرفت های جدیدی را در درک ما از نقش برنامه های اپی ژنتیک غیرواقعی در توسعه و نگهداری نئوپلاسم های هماتولوژیک ارائه خواهیم داد. ما درمان های جدید را برای برنامه های اپی ژنتیکی تغییر یافته و نحوه عملکرد آنها را توصیف خواهیم کرد. سپس ما در مورد استفاده از آنها در شرایط خاص بحث خواهیم کرد، محدودیت های بالقوه و سمیت های احتمالی را شناسایی می کنیم و همچنین به روز رسانی در مورد پیشرفت بالینی فعلی خود را ارائه می کنیم. در نهایت، ما فرصت های ارائه شده توسط درمان های اپیگلنیک هدفمند در بدخیمی های هماتولوژیک را برجسته خواهیم کرد و چالش هایی را که باید از طریق تحقیقات و جوامع بالینی مورد نیاز قرار گیرد، به بهترین نحو برای انتقال این درمان های جدید به عمل بالینی و بهبود نتایج بیماران.