Cardiovascular Disease and Diabetic Kidney Disease

خلاصه: بیماری کلیوی دیابتی معمولا با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی همراه است. عوامل خطر سنتی برای هر دو بیماری شامل فشار خون بالا و کنترل ضعیف گلیکوزمی وجود دارد. با این حال، احتمال دارد که دیگر مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک وجود داشته باشد که پدیده بالینی بیماری های قلبی عروقی را در بیماران دیابتی مبتلا به کلیه مزمن و بالعکس توضیح می دهد. مدیریت کنونی هر دو شرایط شامل گلوکز تهاجمی و کنترل فشار خون می باشد. نقش محافظتی درمان دیس لیپیدمی برای بیماریهای قلبی عروقی مشخص شده است، اما نتایج بیماری کلیوی به وضوح مشخص نیست. ظهور کلاس های جدید عوامل مهار کننده گلوکز مانند مهارکننده های همکاری کننده حمل ونقل سدیم گلوکز و آگونیست های پپتید 1 مانند گلوکاگون موجب تاثیر قابل توجهی بر بیماری های قلبی عروقی و کلیوی در دیابت می شود. با این حال، چگونه این داروها به طور مستقل از کاهش گلوکز عمل می کنند تا به کلیه و حمایت از قلب و عروق اختصاص داده شود، کاملا معلوم نشده است. با این وجود، این درمان های جدید باعث خوش بینی به کاهش عوارض جانبی میکرروکوزولی و مغز و اعصاب در دیابت می شود که علت اصلی مرگ و میر ناشی از این بیماری را نشان می دهد.