کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
8848288 1618076 2018 34 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Is participatory watershed development building local adaptive capacity? Findings from a case study in Rajasthan, India
ترجمه فارسی عنوان
آیا توسعه حوضه مشارکتی ظرفیت انطباق محلی را ایجاد می کند؟ یافته های مطالعه موردی در راجستان، هند
کلمات کلیدی
ظرفیت سازگاری، سازگاری سخت و نرم، مدیریت منابع طبیعی، مشارکت، توسعه آبخیزداری، هند،
ترجمه چکیده
توسعه آبخیزداری به عنوان یک مداخله حیاتی برای تقویت معیشت منابع طبیعی در مناطق نیمه خشک در هند صورت گرفته است. این پروژه از رویکرد زیرساختی سنگین و رو به بالا به یک فرایند مشارکتی به طور فزاینده ای برای ایجاد ظرفیت سازگاری روستایی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و سایر خطرات مانند کمبود آب و تخریب منابع طبیعی است. با این حال، اثربخشی طرح های توسعه آبخیزداری در ایجاد ظرفیت انطباق محلی با قصد هماهنگ نیست و کشاورزان همچنان در معرض عرضه آب غیر قابل پیش بینی هستند. در این زمینه از هماهنگی نامناسب بین قصد و نتایج سیاست، این مقاله بررسی می کند که آیا توسعه حوضه مشارکتی، همانطور که در حال حاضر اجرا می شود، به ایجاد ظرفیت سازگاری کشاورزان کمک می کند. مطالعه موردی یک پروژه آبخیزداری در جنوب راجستان به عنوان مثال نمونه ای است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مداخلات حوزه های آبریز بر روی گزینه های سازگاری شدید مانند ایجاد سدها، بدون تطبیق تأکید بر رویکردهای انطباق نرم افزاری مانند ایجاد نهادهای فراگیر و ایجاد انگیزه در استفاده از منابع پایدار، تمرکز می کنند. در عمل، مشارکت جامعه اغلب سلسله مراتب قدرت و سلسله مراتب جنسیتی و کست را تقویت می کند، پرسش هایی را پیرامون اینکه چه کسی از پروژه های آبخیز مشارکتی سود می برد و به چه میزان. چندین پروژه غیرمستقیم، عوامل کلان مقیاس مانند فساد و تمرکز بیشتر سیاست بر افزایش تأمین آب، تأثیرات مثبت پروژه آبخیزداری را تضعیف کردند. این یافته ها نشان می دهد که بدون توانایی کافی، انتظاراتی که مشارکت جامعه به افزایش معیشت روستایی، بازگرداندن اکوسیستم های مقاوم به آب و ایجاد ظرفیت تطبیقی ​​برای خطرات آب و هوایی خواهد بود، بیان شده است. بنابراین، این مطالعه نیاز به بازسازی اجرای حوزه ای دارد که شامل هر دو روش سازگاری سخت و نرم است و اجازه می دهد تا از استراتژی هایی که برای اولین بار توانمند ساختن و سپس جوامع را در تقویت معیشت و نظارت بر منابع در اختیار می گذارد.
موضوعات مرتبط
علوم زیستی و بیوفناوری علوم محیط زیست بوم شناسی
پیش نمایش مقاله
آیا توسعه حوضه مشارکتی ظرفیت انطباق محلی را ایجاد می کند؟ یافته های مطالعه موردی در راجستان، هند
چکیده انگلیسی
Watershed development has emerged as a crucial intervention to strengthen natural resource-based livelihoods in semi-arid areas in India. It has evolved from an infrastructure-heavy, top-down approach, into an increasingly participatory process aimed at building rural adaptive capacity to deal with climate change and other risks such as water scarcity and natural resource degradation. However, the efficacy of watershed development initiatives in building local adaptive capacity has not matched intention, and farmers remain exposed to unpredictable water supply. Against this backdrop of inadequate alignment between policy intention and outcomes, this paper examines whether participatory watershed development, as it is currently implemented, contributes to building farmer adaptive capacity. A case study of a watershed project in southern Rajasthan is used as an illustrative example. The findings demonstrate that watershed interventions focussed on hard adaptation options such as building check dams without a matching emphasis on soft adaptation approaches such as building inclusive institutions or incentivising sustainable resource use. In practice, community participation often reinforced existing power and gender- and caste-based hierarchies, raising questions of who benefits from participatory watershed projects and to what degree. Several non-project, macro-scale factors such as corruption and continued policy focus on water supply augmentation were found to undermine positive impacts of the watershed project. These findings suggest that without adequate empowerment, expectations that community participation will augment rural livelihoods, restore water-stressed ecosystems, and build adaptive capacity to climatic risks were found to be rhetorical. Thus, the study calls for a restructuring of watershed implementation that includes both hard and soft adaptation approaches, and allows for strategies that first empower and then engage communities in livelihood strengthening and resource stewardship.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Environmental Development - Volume 25, March 2018, Pages 43-58
نویسندگان
,