The development of veterinary vaccines: a review of traditional methods and modern biotechnology approaches

ایمن سازی حیوانات برای قرن ها انجام شده است و به طور کلی به عنوان روش مقرون به صرفه و پایدار کنترل بیماری های دامپزشکی عفونی قابل قبول است. تا بیست سال پیش، اکثر واکسن های دامپزشکی، یا موجودات غیر فعال شده بودند که با یک مکمل روغن یا واکسن های کاهش یافته واکسن زندگی می کردند. در بسیاری از موارد، این فرمولاسیون بسیار موثر نبود. کشف سیستم های تحویل آنتی ژن / ژن، توسعه واکسن های پیشگیرانه و درمانی نوین دامپزشکی را تسهیل می کند. برای شناسایی واکسن کاندیداها در توالی ژنوم، یک رویکرد انقلابی ایجاد شد که بر این فرض استوار است که آنتی بادی ها قادر به دسترسی به سطح و ترشح نسبت به پروتئین های سیتوپلاسمی هستند؛ به عنوان مثال، آنها نامزدهای واکسن ایده آل هستند. این رویکرد، که به عنوان جراحی معکوس معکوس شناخته می شود، از الگوریتم های مختلف بیوانفورماتیک برای پیش بینی مکانیزم آنتی ژن استفاده می کند و برای مصون سازی در برابر بسیاری از بیماری های دامپزشکی موفقیت آمیز است. این بررسی برخی از موضوعات اصلی را که در زمینه واکسن دامپزشکی با استفاده از تکنیک های بیوتکنولوژی مدرن ظاهر شده است، بررسی می کند.