Environmental assessment of thermo-chemical processes for bio-ethylene production in comparison with bio-chemical and fossil-based ethylene

استفاده از زیست توده برای تولید مواد شیمیایی به دلیل پتانسیل آن برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سایر مزایای زیست محیطی مرتبط با جایگزینی منابع فسیلی، به دست می آید. اما، برعکس به سوخت های زیستی، مطالعاتی که بر تاثیرات زیست محیطی مواد شیمیایی حاصل از زیست توده تأثیر می گذارد، کمیاب است. این مقاله با استفاده از ارزیابی چرخه حیات برای ارزیابی پایداری محیط زیست اتیلن از صنوبر تولید شده توسط سه روش ترمو شیمیایی زیر انجام می شود: کاهش مستقیم و غیر مستقیم از اتانول و تولید الیفین ها از طریق دی متیل اتر. مسیر غیر مستقیم بهترین گزینه برای بیشتر دسته بندی های تاثیر برای هر سه روش تخصیص در نظر گرفته شده: گسترش سیستم، اقتصادی و انرژی است. با این حال، مسیر دیمتیل اتر به الفین دارای کمترین پتانسیل گرم شدن کره زمین است. در مقایسه با اتیلن تولید شده از ترکیبات بیوشیمیایی از چغندرقند، مسیر غیرمستقیم حرارتی شیمیایی اثرات کمتر را برای همه دسته ها به جز سموم انسان، زمین و آب شیرین دارد. هر سه جایگزین ترمو شیمیایی کاهش قابل توجهی در پتانسیل گرمایش جهانی (تا 105 درصد در مورد دی متیل اتر به الفین) و کاهش سوخت های فسیلی در مقایسه با تولید اتیلن معمولی از سوخت های فسیلی نشان می دهد. با این حال، نتایج همچنین نشان می دهد که بیو اتیلن تولید شده توسط هر یک از سه روش ترمو شیمیایی منجر به افزایش قابل توجهی در اکثر دسته های دیگر تاثیر می گذارد نسبت به سوخت های فسیلی. بنابراین، در حالی که تلاش برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، پایداری محیط زیست بیو اتیلن به طور کلی از افزایش سایر اثرات زیست محیطی رنج می برد.