Dispatches from the field: sociality and reproductive success in prairie voles

یکی از راههای مشخص کردن اجتماعی بودن، نوع و متغیر بودن سازمان اجتماعی است که توسط افراد در میان جمعیت نشان داده می شود. اندازه و ترکیب واحد اجتماعی می تواند به هزینه های و مزایای اعضای زن گروه منجر شود که ممکن است بر موفقیت باروری آنها تاثیر بگذارد. ما این فرضیه را با استفاده از داده های حاصل از دو جمعیت طبیعی از توده های پریری، میکروتوس اچروگاستر، که در زیستگاه های مختلف در توزیع پوشش گیاهی و در تراکم جمعیت زندگی می کنند، مورد آزمایش قرار دادیم. در طی تحقیقات کوتاه مدت جمعیت های ایندیانا و کانزاس (8-4 هفته)، تفاوت های قابل توجهی بین جمعیت ها در نوع واحدهای اجتماعی که در آن زنان بالغ ساکن بوده اند، کشف کردند، در حالی که بیشتر خانم های بالغ در کانزاس زندگی می کنند که به عنوان زنان مجرد زندگی می کنند، در حالی که در ایندیانا اکثر زنان در گروه ها اقامت دارند. با این حال، نه اندازه واحد اجتماعی و نه ترکیبات مربوط به موفقیت تولید مثل زنان در هر دو جمعیت بود. هنگامی که ما همان جمعیت ایندیانا را برای 15 هفته مطالعه کردیم، طول مدت زمانی که زنان در شبکه مطالعه تشخیص داده شدند یا ساکنان یک لانه بودند، تعداد فرزندان آنها را پیش بینی کرد. علاوه بر این، تعداد فرزندان تولید شده توسط زنان نیز با اندازه گروه کاهش می یابد، اگرچه این رابطه از لحاظ آماری معنی دار نبود. در نهایت اندازه واحد اجتماعی به طور معنی داری به میزان زمانی که زنان در جمعیت تشخیص داده بودند، به طور معناداری نداشت. نتایج ما نشان می دهد که زنان با داشتن زندگی در گروه های بزرگتر افزایش تناسب مستقیم یا غیر مستقیم را به دست نمی آورند. در عوض، ماندگاری و وضعیت اقامت زنان در جامعه، بهترین پیش بینی کننده موفقیت زنان در تولید مثل است.