دانلود مقالات ISI درباره آدنوم، آدنوما + ترجمه فارسی

به تومور خوش خیم با منشا بافت غددی آدنوم یا آدنوما، گفته می شود. این تومور در غددی مانند هیپوفیز، کولون، کبد، تیروئید، پاراتیروئید، غده فوق کلیوی (غدد آدرنال) و. . . تشکیل می شود. علائم آن اغلب ناشی از فشار بر بافتهای مجاور و ترشح هورمونهای مربوط به بافت منشا می باشد. مثلا آدنوم هیپوفیز با فشار بر بافتهای مجاور موجب تاری دید و سردرد شده و با ترشح بیش از حد هورمون رشد منجر به بیماری آکرومگالی می شود. آدنوم یک تومور خوش خیم ناشی از بافت غدد است. بافتهای آسیب دیده بخشی از یک رده بافتی بزرگتر به نام بافت مخاطی هستند. قسمت بافت مخاطی شامل پوست، غدد، حفره های اندامی و غیره می باشد. این بافت مخاطی از اکستروم، اندودرم (درون پوستی) و مزودرم (میان پوستی) در دوران جنینی می آید. سلول های آدنوم لزوما بخشی از غده نیستند، اما ممکن است دارای خواص ترشحی باشند. آدنومها به طور کلی خوش خیم یا غیر سرطانی هستند اما دارای توانایی تبدیل شدن به آدنوکارسینوما را دارند که بدخیم یا سرطانی هستند. به عنوان رشد خوش خیم آنها می توانند تا اندازه ای رشد کنند که بر ساختارهای حیاتی اطراف خود فشار آورند و منجر به عواقب شدید شوند. سندرم پارانوپلاستی: آدنوم های بزرگ در اندام های تولید کننده هورمون حیاتی، هورمون هایی را تولید می کند که اندام ها را تولید می کنند و منجر به عوارض جدی به نام سندرم های پارانوپلاستی می شود. درمان: روش درمان پزشک به تشخیص آدنوم در بیمار با توجه به نوع و موقعیت آدنوم و عوامل دیگر متفاوت خواهد بود. آدنوم های مختلف با سرعت متفاوت رشد می کنند، اما معمولا پزشکان می توانند میزان رشد را پیش بینی کنند، زیرا برخی از انواع آدنوم های مشترک در اکثر بیماران به طور مشابه پیشرفت می کنند. دو روش رایج برای از بین بردن آدنوم جراحی و سپس نظارت بر بیمار بر اساس دستورالعمل های تعیین شده است. یکی از نمونه های شایع درمان توصیه شده توسط سازمان های حرفه ای تخصصی واکنش بدن پس از برداشتن پولیپ های آدنوماتوس از بیمار است. در خصوص آدنوم روده، در موارد معمول برداشتن یک یا دو مورد از این پولیپ از روده ی یک بیمار که ریسک ابتلا به سرطان را دارد، انجام می شود. پس از آن بهتر است نظارت و مراقبت مختصری صورت بگیرد و ۱۰-۵ سال بعد کولونوسکوپی برای اطمینان از به وجود نیامدن دوباره توده صورت بگیرد.