دانلود مقالات ISI درباره آدرنالکتومی + ترجمه فارسی

آدرنالکتومی به معنای برداشت دوطرفه یا یک طرفه ی غده فوق کلیه است. غدد فوق کلیوی یا آدرنال، دو غده مثلثی شکل هستند که در بالای کلیه ها قرار گرفته اند. غدد فوق کلیوی هورمون های مهمی تولید می کنند. اما اگر به هر دلیلی پزشک تشخیص دهد که این غدد برای حفظ سلامت فرد باید برداشته شوند، بدن فرد می تواند این وضعیت را تحمل کند. انجام آدرنالکتومی با سه روش لاپاراسکوپی، خلف صفاقی و داخل صفاقی انجام پذیر است. آدرنالکتومی با روش لاپاراسکوپی: آدرنالکتومی با لاپاراسکوپی را به دو روش لاپاراسکوپی داخل صفاقی و لاپاراسکوپی خلف صفاقی انجام می گیرد. در این روش پوزیشن بیمار شبیه پوزیشن کلیه، به طوری که پهلوی او ۳۰ تا ۴۰ درجه به سمت بالا قوس دارد، می باشد. آدرنالکتومی خلف صفاقی: در این روش بیمار در پوزیشن لنرال کلیوی قرار می گیرد. به منظور انجام این روش برشی روی دنده ۱۱ایجاد می شود. در مواردی که آدرنال چسبندگی شدیدی به کلیه دارد و امکان خارج کردن آن وجود ندارد، کلیه نیز باید خارج شود. در صورت آدرنالکتومی دو طرفه بیمار باید تا آخر عمر هورمون آلدوسترون و کورتیزول را مصرف کند. آدرنالکتومی داخل صفاقی: گاهی بدلیل وجود تومور های بزرگ آدرنال، آدرنالکتومی با روش داخل صفاقی یعنی با برش صفاقی انجام می گیرد. در روش آدرنالکتومی داخل صفاقی از برش پوستی میدلاین یا سایکوستال برای انجام آدرنالکتومی استفاده می شود. آدرنالکتومی کامل دوطرفه برای بیماران انتخاب شده دچار بیماری کوشینگ یا سندرم ACTH نابه جا که در آنان نتوان تومور ترشح کننده ACTH را یافت یا برداشت، اندیکاسیون دارد. این روش هم چنین برای بیماران دچار بیماری آدرنال اولیه دوطرفه توصیه می شود، از جمله هیپرپلازی میکروندولار پیگمانته یا هیپرپلازی ماکروندولار شدید. آدرنالکتومی دوطرفه را می توان از طریق روش های شکمی، دوطرفه پهلو، دوطرفه خلفی، یا لاپاروسکوپیک انجام داد. برداشتن نیمه کامل در بیماران دچار سندرم کوشینگ توصیه نمی شود، زیرا این روش معمولاً در ابتداء، رزرو آدرنوکورتیکال ناکافی به جای می گذارد، و بیماری در ۴۰% موارد با تداوم تحریک ACTH عود می کند. آدرنالکتومی دوطرفه کامل با پیوند غده آدرنال از خود فرد به خودش – در کشاله ران با آناستوموز عروق ریز یا به صورت برش های کوچک که در عضله کاشته می شوند – مزیت کمی نسبت به جایگزینی داروئی دارد.