دانلود مقالات ISI درباره پلاسما جفت‎شده القایی + ترجمه فارسی

پلاسما جفت‎شده القایی Inductively Coupled Plasma، از جمله روش‎های طیف‎سنجی نشری (Emission) است که اتم‎سازی در آن به کمک پلاسما تولید شده توسط یک گاز بی‎اثر که عمدتاً آرگون (Ar) است، صورت می‌پذیرد. از این روش برای آنالیز عنصری (Elemental Analysis) بیشتر عناصر به جز آرگون (گاز بی‎اثر) استفاده می‎شود. به مجموعه‌ای از الکترون‌ها و یون‌های مثبت گازی (بی‎اثر) که دارای انرژی و دمایی بالا هستند، پلاسما گفته می‎شود، هرچند به دلیل بالا بودن غلظت این دو جز (کاتیون و الکترون) در کل بار کلی پلاسما تقریباً صفر است. حدود ۷۰ عنصر جدول تناوبی شامل فلزات، قابلیت تعیین و اندازه گیری با این روش را دارند. در این روش نمونه بایستی در حلال مناسبی حل شده و در صورت غیر محلول بودن با استفاده از مخلوط اسیدها عملیات هضم بر روی نمونه انجام می شود. نمونه حل شده وارد مشعل پلاسما که دمای بسیار بالایی دارد میشود که با توجه به دمای بالای مشعل، نمونه به صورت اتمی در می‌آید و اتم های تشکیل شده نیز در این دمای بالا شروع به نشر طول موج مشخصه خود می کنند. اندازه گیری میزان عنصر بر اساس شدت نشر طول موج ساطع شده استوار است که میزان آن با استفاده از یک سری محلول استاندارد با غلظت مشخص از همان عنصر صورت می گیرد. برتری‌ها: ۱- این روش در مقایسه با روش‌های دیگر، روشی حساس‌تر، با حد تشخیص بهتر و تکرارپذیری بالاتر به خاطر دمای ثابت محیط آزمایش است. از این روش می‌توان برای تعیین مقدار بیشتر عناصر (بجز آرگون) در حد ذره در میلیون (پی‌پی‌ام یا parts-per-million) یا حتی ذره در میلیارد (پی‌پی‌بی parts-per-billion) استفاده کرد. 2- چون در این روش الکترودها کاملاً خارج از منطقه تحریک اتم‌ها هستند احتمال مزاحمت‌های شیمیایی در آن بسیار پایین است. زیرا محیط شیمیایی خنثی و بدون اکسیداسیون است. در نتیجه، زمان ماندگاری بالا و حساسیت اندازه‌گیری نیز بیشتر می‌شود. در مقابل این روش، پلاسمای جفت شده خازنی یا CCP وجود دارد که الکترودهای آن درون منطقه تحریک اتم‌ها و تماس با پلاسما قرار می‌گیرد.