دانلود مقالات ISI درباره استعاره + ترجمه فارسی

استعاره در اصطلاح بدیع،آوردن و نشان دادن چیزی است در لفظ به جای چیز دیگری به دلیل وجود شباهتی میان آن دو. در حقیقت استعاره نوعی تشبیه است که مشبه،وجه شبه و ادات تشبیه آن حذف شده و و تنها مشبه به آن باقی مانده باشد. در تشبیه،دو طرف معادله ذکر می شود،پس خواننده یا شنونده متوجه می شود که گوینده قصد بیان شباهت را داشته و در نتیجه دو طرف تشبیه را تقریبا برابر هم می دانند. این در حالی است که در استعاره،شباهت دو چیز بر شباهت نیست،بلکه بر یکسانی است،زیرا گوینده برای بیان شباهت آن دو،تنها یکی از آن ها را که در معنی غیر حقیقی اش به کار رفته است می آورد و بدین گونه بر یکسانی آن دو تاکید می کند. در استعاره،یک عنصر شناخته شده،بیان کننده ی عنصر دیگری می شود که یا ناشناخته است و یا گوینده به دلیلی از معرفی صریح آن خودداری کرده است. به بیان دیگر از استعاره از آنچه که می بینیم به آنچه که نمی بینیم می رسیم. تاریخ استعاره: از مهم‌ترین موضوعاتی که برای اولین بار مورد توجه بیان و عالمان آن قرار گرفت بحث از مجاز بود. از کهن‌ترین کتاب‌ها در این زمینه کتاب مجاز القرآن ابوعبیده معمر ابن مثنی واضع علم بیان است. پس از وی جاحظ در کتاب البیان و التبیین به مسئله استعاره اشاره کرده‌است. پس از جاحظ، ابن وهب در کتاب البرهان به بررسی کتاب وی پرداخت و برخی ویژگی‌های عبارت همچون استعاره را مورد نقادی و تشریح قرار داد. در قرن دهم میلادی، مصادف با قرن چهارم هـ. ق، با تکامل علم بیان و ظاهرشدن آثار ارزشمندی در این زمینه، استعاره به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل علم بیان مورد توجه بیشتر واقع شد. سکاکی در قرن هفتم هجری و با تأثر از فخرالدین رازی، علم بیان را نه از جهت زیبایی‌شناختی، بلکه از جهت منطق، مورد بررسی قرار داد. اثر سکاکی در علم بیان و استعاره را می‌توان صورت نهایی علم بلاغت دانست. عناصر اصلی استعاره: همانگونه که تشبیه چهار عنصر اساسی به نام های مشبه،مشبه به،ادات تشبیه و وجه شبه دارد،استعاره نیز در تقسیم بندی سنتی بدیع چهار عنصر اساسی دارد: ۱- مستعار: لفظی است که در آن استعاره صورت می گیرد. ۲- مستعارله: معنی حقیقی و موردنظر است که گوینده به جای آن،لفظ دیگری را جانشین کرده باشد. (در تشبیه معادل مشبه است) ۳- مستعار منه: لفظی است که در معنی غیرحقیقی اش به کار رفته و گوینده بنا بر شباهت،آن را به جای معنی مورد نظرش(مستعار له)نشانده باشد. (در تشبیه معادل مشبه به است) ۴- جامع: دلیل شباهت و یکسانی است که بین مستعارله و مستعارمنه وجود دارد. (در تشبیه معادل وجه شبه)