دانلود مقالات ISI درباره الگو + ترجمه فارسی

در تعریفی ساده از الگو می توان گفت؛ الگو یا مدل، نمایش نظری و ساده شده از جهان واقعی می باشد. اصطلاح الگو را انسان‌شناسان، حداقل از سال 1871 به‌مفهومی چندجانبه به‌کار برده‌اند. این کاربرد آزاد تاکنون ادامه دارد. بر همین مبنا از الگو، گاه در توجه به کیفیت‌های رفتاری، الگوهای آرمانی و رفتاری و گاه در توجّه به اصول فرهنگ‌ها یاد شده است. مدل به مجموعه‌ای مادی، ریاضی یا منطقی اطلاق می‌شود، که ساخت‌های اساسی یک واقعیت را می‌رساند و در سطح خود، قادر به تبیین آن و ارائه کارکردهایش است. در واقع، مدل، جزء کوچک یا بازسازی کوچک‌شده‌ی یک شیء یا پدیده‌ی بزرگ است؛ که از لحاظ کارکرد با آن شیء یا پدیده واقعی، یکسان است. بدین ترتیب در شرایطی که امکان دسترسی به تمام جزئیات امور و روابط پدیده‌ها، مشکل، پرهزینه و وقت‌گیر است، مدل، آن‌ها را سهل و آسان می‌کند و با برخورداری از امکان تجزیه و تحلیل، پیش‌بینی نتایج را ممکن می‌نماید. خصوصیات الگو: کارکرد الگو عبارت است از کوشش برای ساده‌تر کردن و آسان‌تر فهماندن واقعیت از طریق تنظیم عناصر و وارد کردن نظمی در آن‌ها‌؛ مثلا می‌توان طرح منطقی روابطی را که بین برخی از عناصر یک سیستم وجود دارد، به‌شکل یک پیکره درآورد. به‌نظر لوی اشتراوس الگو، باید دارای سه خصوصیت عمده باشد: 1- ساخت مشخصات یک نظام را نمایش می‌دهد و از عناصر متعددی تشکیل یافته که تغییر در هر یک از این عناصر، -باعث تغییر در سایر اجزا می‌شود. 2- برای هر الگوی مفروضی باید امکان ترتیب دادن سلسله تغییراتی باشد؛ که منتج به گروهی از الگوهایی از همان نوع شود. بدین‌ترتیب خصوصیات بالا امکان این پیش‌بینی را به ما می‌دهد که بدانیم هرگاه یک یا چند عنصر الگو دچار تغییرات مشخصی شوند، الگو، چگونه واکنش نشان خواهد داد. 3- الگو باید چنان ساخته شود که بلافاصله تمام پدیده‌های مشاهده‌شده را قابل فهم سازد. از سوی دیگر تعریف الگوها باید صریح و جامع باشد تا عملیات ریاضی روی آنها امکان‌پذیر شود؛ ساخت الگوها نیز به هیچ‌وجه نباید پیچیده باشد. نحوه انتخاب الگو: برای انتخاب الگو دو روش وجود دارد: اولین نوع آن استفاده از الگوی واقعی و زنده است که بطور واقعی و در حضور مشاده کننده رفتار های مورد نظر را اجرا می کند، مانند والدین که در دوره کودکی و بعد از آن الگوهای زنده خوبی اند که فرزندان دوست دارند مثل آنها باشند تا احساس ایمنی کنند و مورد حمایت قرار گیرند. با بالا رفتن سن، افراد مهم دیگری مانند همسالان به عنوان الگوی واقعی برای الگو پذیری انتخاب می شوند. هر چه افق های دید افراد وسیع تر می شود، فرصت های زیادتری برای مشاهده و تقلید از رفتار های افرادی که در مسیر با آنها رو به رو می شوند، پیدا می کنند. روش دوم، استفاده از الگو های نمادین یا سمبولیک است. قهرمانان فیلم های تلویزیونی و سینمایی، قهرمانان ورزشی، موجودات کارتونی تلویزیون و شخصیت های کتاب ها می تواند الگو قرار گیرند و طرز لباس پوشیدن، روابط شخصی، علاقه مندی ها، رغبت ها و بیزاری های آنان به عنوان راهنما و الگو استفاده شود.