دانلود مقالات ISI درباره سیستم عصبی پیرامونی + ترجمه فارسی

سیستم عصبی بدن شامل مغز، طناب نخاعی، اندام حسی و تمام عصبهایی که این بخشها را با سایر نقاط بدن ارتباط می دهد می باشد. روی هم رفته این بخشها مسئول کنترل بدن و ارتباط بین ارگان های مختلف آن هستند. مغز و طناب نخاعی، شبکه عصبی مرکزی را تشکیل داده و بخشی است که اطلاعات مورد ارزیابی قرار می گیرد. عصبهای حسی و ارگانهای حسی سراسر بدن شامل دستگاه عصبی پیرامونی می شوند. سیستم عصبی پیرامونی Peripheral Nervous System بخشی از دستگاه عصبی است که در خارج از مغز و نخاع قرار دارد و شامل دو بخش سیستم پیکری و سیستم خود مختار می باشد. قسمت پیکری سیستم عصبی پیرامونی (P. N. S) خود به دو بخش اعصاب مغزی و اعصاب نخاعی تقسیم می‌شوند که در واقع اعصاب مغزی از مغز و اعصاب نخاعی از نخاع خارج شده اند. از طرف دیگر سیستم خود مختار به دو بخش سمپاتیک (Sympatic) و پاراسمپاتیک (Parasympatic) تقسیم می شود که در اندام های مختلف بدن عملکردهایی متفاوت از یکدیگر و اغلب مخالف هم دارند. سامانه عصبی خودگردان کنترل غیرارادی اندام های درونی، رگ ها، ماهیچه های قلبی و ماهیچه های صاف را بر دوش دارند. رشته های عصبی سوماتیک (پیکری) حس و حرکت ارادی پوست، استخوان ها، مفصل ها و ماهیچه های استخوانی را بر عهده دارند. اعصاب پیرامونی ممکن است به چندین روش آسیب ببیند: فشار بیش از حد، بریده شدن و یا حتی کشش عضلات میتواند به صورت خفیف یا شدید موجب بروز درجات مختلفی از آسیب این عصبها شود. سوختگی های خفیف معمولا تنها به لایه های بیرونی آنها آسیب رسانده و آسیب های تروماتیک ساده ای را به اعصاب پیرامونی بدن وارد می کند. آسیبهای شدیدتر مانند بریدگی عمیق می تواند عصب را به دو قسمت بریده و از همه لایه های عصب عبور کرده و در این حالت ممکن است به درمان توسط جراع مغز و اعصاب نیاز باشد تا مجددا عصب را به هم اتصال دهد. البته اعصاب ممکن است توسط بیماریهایی چون دیابت و سندرم گیلن باره یا Guillain-Barre syndrome تحت تاثیر قرار گرفته و دچار آسیب شود. بیماری گیلن باره را می توان از بیمارهای خود ایمنی تلقی کرد که در آن طی آن اعصاب بدن توسط سیستم ایمنی شخص مورد حمله قرار می گیرد. همچنین در سندرم تونل کارپ یا carpal tunnel syndrome فشار بر روی عصب مدیان در مچ دست موجب آسیب آن می شود. به علاوه اعصاب ممکن است در اثر تصادف و آسیبهای ورزشی دچار بریدگی، فشار و آسیبهای مختلف شوند. به هر حال آسیب به اعصاب پیرامونی می تواند بر نحوه ارتباط مغز با عضلات و ارگانها را تحت تاثیر قرار دهد و حتی برای بهبود آن به جراحی توسط جراح مغز و اعصاب نیاز باشد.